#امام_علی (ع) : أیّها النّاس المجتمعه أبدانهم، المختلفه أهواؤهم! کلامکم یوهی الصّمّ الصّلاب، و فعلکم یطمع فیکم الأعداء! تقولون فی المجالس: کیت و کیت، فإذا جاء القتال قلتم: حیدی حیاد! ما عزّت دعوه من دعاکم، و لا استراح قلب من قاساکم، أعالیل بأضالیل و سألتمونی التّطویل، دفاع ذی الدّین المطول. ترجمه ای مردمی که بدن هایتان جمع و افکار و خواسته‌هایتان پراکنده است! سخنان (داغ) شما، سنگ‌های سخت را درهم می‌شکند، ولی اعمال (سست) شما دشمنانتان را به طمع می‌اندازد. در مجالس خود (رجز می‌خوانید)، می‌گویید: «چنین‌وچنان خواهیم کرد»، اما هنگامی که لحظه پیکار با دشمن فرامی‌رسد، می‌گویید: «ای جنگ! از ما دور شو!» آن کس که شما را (برای دفاع از حق) فراخواند، پاسخ آبرومندانه‌ای نمی‌شنود و آن کس که شما را با قهر و زور (برای جهاد و انجام‌وظیفه) در فشار بگذارد، قلبش آرام نمی‌گیرد. شما پیوسته به بهانه‌های گمراه‌کننده متوسل می‌شوید و تعلل می‌ورزید و از من می‌خواهید که جهاد را به تأخیر اندازم، مانند بدهکاری که (بر اثر سستی و سهل‌انگاری از ادای دین خویش ناتوان شده) و از طلبکار خود پیوسته مهلت می‌خواهد. 🤷‍♂️