بسم الله الرحمن الرحیم اندر حکایت نگاه های حداقلی در حوزه و رابطه ی آن با نوشابه و ژنتیک امسال تابستان توفیقی شد حدود یک چهله مشهد الرضا مشرف بودیم، یک روز غروب رفته بودم مغازه ای برای خرید که مردی حدودا شصت ساله وارد شد و به مغازه دار گفت: حاجی یه نخ سیگار بده. نگاه متعجبانه ای کردم و گفتم: حاجی مگه سیگار ضرر نداره ؟ گفت: ای آقا ... امروزه چی ضرر نداره؟ همه چیز ضرر داره. جواب کوتاهی به ذهنم نرسید و چیزی نگفتم. گذشت تا اینکه چندین بار سر درس و در مجالس دیگر از چندین نفر از فرهیختگان حوزوی شنیدم که می توان از ضرر برخی محصولات کارخانه ای امروزی چشم پوشید و نهایتا عمر آدم پنج سال کمتر شود چه اشکالی دارد؟ بگذار یک عمر نوشابه بخوریم حالا پنج سال هم کمتر عمر کردیم مشکلی نیست. حسابی جا خوردم. کار وقتی سخت می شود که از حوزویون نیز این استدلال های عامیانه شنیده می شود. یاد آیات شریفه ای افتادم که اشاره دارند به این که حب تمتعات، انسان را به جاهای باریک و خطرناکی می کشاند... لیتمتعوا و فیتمتعوا را در در قرآن کریم جستجو بفرمایید متوجه عرض حقیر خواهید شد. وای به روزی که نخبگان فکری جامعه از آرمان ها دست بکشند و به حداقل ها و تمتعات ظاهریه راضی شوند. بله محصولات آلوده در بازار فراوان است اما الحمدلله فروشگاه های با محصولات سالم هم کم نیستند. یه کم همت و به جان خریدن زحمت می خواهد که آدمی سفره ی خود را از مشتبهات تطهیر کند. کسی حق ندارد به قاعده سوق مسلمین برای کم کاری خود استناد کند، قاعده ی سوق مسلمین مربوط به زمانه ی نبود تهدیدهای غذایی و فناوری های دقیقه در تزریق مواد آلوده به خوراکی های طبیعی دست نخورده و فرآوری نشده بودن خوراکی های موجود در بازار است و با علم به تهدیدات غذایی و آلودگی ها نمی توان به این قاعده استناد کرد. بلکه قاعده ی حرمت اضرار به نفس و حرمت اکل خبائث و وجوب حفظ نفس و اهل اینجا به کار می آید. بزرگترین گناه، کوچک شمردن گناه و استخفاف آن است و اولین مرتبه ی سلوک، راضی نشدن به ارذل ادنی است و راضی بودن به فعل قوم، فرقی با ارتکاب آن ندارد (الراضی بفعل قوم کالداخل فیه معهم). به خدا پناه می بریم از همت های کم... و یادمان نمی رود که حضرات فرمودند : قدر الرجل علی قدر همته... و خدای متعال فرمود: لیس للانسان الا ما سعی ... اگر در بحث مسکن به معماری های آلوده ی غربی راضی شویم و در بحث خودرو نیز در آلوده سازی هوا سهیم شویم و در غذا نیز کوتاه بیاییم، با نخبگی و فرهیختگی هیچ تناسبی ندارد ... گفته می شود در نظام غذایی به نظام آلوده ی فعلی راضی شویم و ضرر آن قلیل است پاسخ آن است که: اولا اگر ضرر حرام است کم و زیاد ندارد و کما اینکه قطره ای شراب هم حرام است هر خوراکی مضر ذره ای از آن هم عالمانه و عامدانه خورده شود حرام است و در اسلام مماشات با حرام و نومن ببعض و نکفر ببعض و استصغار خمر فقاعی نداریم ... ثانیا خود غربی ها تحت عنوان جنبش های سبزگرایانه و طبیعت گرایانه و ارگانیک گرایانه از باب دفع ضرر عقلایی در حال تطهیر خوراک خود از آلودگی هایی که در خلوات کارخانه ای برای مقاصد سوداگرانه و فسادگرایانه به سفره مردم اضافه می شود هستند وحیف است ما که اسم مسلم بر خود می گذاریم از آنها عقب بیفتیم و آنها در عمل به کلوا من الطیبات از ما جلو بیفتند... ثالثا ضرر تغییر های بنیادی در خلقت مانند تغییرات ژنتیکی و تراریخته به هیچ وجه ضرر قلیل نیست و اثر آن در نسل فوق العاده عظیم خواهد بود... سر چشمه شاید گرفتن به بیل ... چو پر شد نشاید گذشتن به پیل تبعیت و تاسی حداکثری را باید از امیر المومنین علیه السلام یادبگیریم که حضرت پای مبارک خود را عینا جای پای پیامبر اکرم صلوات الله علیه می گذاشتند و از خوراک هایی که حضرت میل نفرمودند نمی خوردند ... اصل در اسوه و الگو بودن الگو بودن حداکثری است نه حداقلی وگرنه حتی کفار هم تاسی حداقلی را در برخی امور مشترکه ی انسانی و جنبه های حیوانی از بزرگان دین دارند. این که گفته شود نخوردن نوشابه و تولیدات کارخانه ای داخلی مستلزم تعطیل تولید ملی و اقتصاد داخلی است نیز پاسخ مفصلی دارد که اجمالا عرض می شود الحمدلله تولید محصولات سالم به حول و قوه ی الهی تحت عناوین سنتی فروشی ها و ارگانیک فروشی ها روز به روز در حال رشد است و باید آنها را در مقابل خوراکی های کارخانه ای با افزودنی های شیمیایی وارداتی مجهول الحال تقویت کرد، بله تولید آلوده همان بهتر که تعطیل شود و همان بهتر که در مقابل آن ایستادگی شود تا تولید کننده خود را جمع کرده و به فکر تولید طیب و طاهر بیفتد کما اینکه بسیاری کارخانه ها در حال چنین گذاری هستند الحمدلله.