حال و روز بعضی از هم لباسی هام رو که می بینم، رفتار نویسندگان نامه به امام حسین جلوی چشمم میاد کسانی که به امام حسین نامه نوشتند بعد که امام حسین اومد، نه تنها به کربلا نرفتن بلکه حتی تو کوفه، یک اعتراض هم نکردند البته الحمدلله مردم و حوزه، پشت این حکومت هستن و به کوری چشم دشمنان، این حکومت رو متصل می کنیم به ظهور آقا امام زمان اما از سکوت بعضی دلم می گیره واقعا چه به برسه به بعضی که با حرفاشون دارن آب به آسیاب دشمن می ریزن تقوا فقط به عبادات فردی نیست اگه خیلی تقوا تو عبادات فردی داشته باشی ولی وقتی امام حسین تو کربلا داره شهید می شه به عبادت فردی بپردازی، اون عبادت چه فایده ای داره؟ یادمون نره ساکتین در قضیه کربلا، بعضی هاشون از علمای اون دوره بودن و جالبه که عبیدالله در مورد این قشر هیچ اصراری به رفتن به کربلا نداشت بلکه سکوت این افراد برای عبیدالله خیلی خوب بود یادمون نره که توی زیارت اربعین می خونیم: وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِک فَرَضِیتْ بِهِ (و خدا لعنت کند مردمى که شنیدند جریان کشتن و ستم به تو را و بدان راضى شدند) جهاد امروز، جهاد تبیینه؛ داره به جمهوری اسلامی ستم می شه و شیاطین دارن هجمه می کنن نه تنها نباید ساکت بود بلکه باید با صدای رسا از جمهوری اسلامی در مقابل دشمنان دین حمایت کرد هر روز در حال آزمایش هستیم و این روزا آزمایش های مهمی داره رقم می خوره واقعیتش وجه سکوت برخی رو متوجه نمی شم در آخر هم آیه 2 سوره عنکبوت رو با هم ببینیم: أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿٢﴾ آیا مردم گمان کرده اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها می شوند و آنان [به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟ @talabeyeenghelabi