به بهانه راهپیمایی #اربعین! صله رحم زمانی تعطیل شد که همیاری مهمانان کم و کمتر شد. یادم هست بچه که بودم منزل بستگان درجه یک؛مثل خاله و عمه و عمو و ... که می رفتیم هیچ وقت دست خالی نمی رفتیم، منظور از دست پر چیزهای زائدی که الآن مرسوم شده مثل شرینی و شکلات و ... نیست، کمترین چیز چند عدد هندوانه یا خربزه بود، ممکن بود ران گوسفند و برنج و ... باشد. در ضمن از پخت و پز، همه کمک میکردند تا شستن ظرفها و ... . بماند که پذیراییها بسیار ساده بود. این شد که صله رحم در کشورمان منقرض شد. سالهاست با شرایطی به مراتب بی رحمانه تر از آنچه در کشورمان دید و بازدید را منقرض کرد؛ مانند عدم رعایت آداب و ...، میهمان برادران و خواهران عراقی می شویم و هر سال گرمتر پذیرایی می شویم و ... بعضی از ما که طلبکار پا به این دنیا گذاشته ایم و اگر غذایشان را نپسندیم، بد و بیراه هم بار میکنیم؛ ولی میزبان کریم است و حرمت نگاه میدارد. طلبه پیاده