تلخیص الکتب.: بسم الله الرحمن الرحیم. النحو الوافی زیادة و تفصیل. الف. ۱.مثال اول،جاء هذا،هذا فاعل و محلا مرفوع است،یعنی اگر اسم معربی جای هذا بیاید لفظش مرفوع میگردد. مثال دوم، اِنْ ضربتَ ضربتُ،ضربتَ و ضربـْتُ،محلا مجزوم هستند،یعنی اگر فعل مضارع معربی جای آن دو بیستد، لفظ آن مجزوم میشود، پس اینکه علمای نحو میگویند محلا مرفوع یا محلا منصوب،مراد آنها از مـــحلا روشن شد. ۲.مثال اول،جاء موسی،موسی فاعل و تقدیر مرفوع مثال دوم،یخشی زیدُ یَخشَیٰ،فعل مضارع و تقدیرا مرفوع است، منظور از تقدیر این است که حرف آخر از کلمه نمیتواند حرکت بپذیرد مثل حرف الف مطلاقا. فرق اعراب تقدیری و محلی:در اعراب محلی تمام کلمه باعث این نوع اعراب شده ولی در اعراب تقدیری،آخر کلمه باعث این اعراب شده. اختلاف نحوی ها،در نوع اعراب احدٍ در مثال ما جائنی من احدٍ اعراب۱.(مختار مصنف)احدٍ مجرور به من زائده مــحــــلا مرفوع،فاعل برای جائنی اعراب۲.احد ٍ لفظا مجرور به مِن زائده ،تـــقــــــدیرا مرفوع در موارد زیر اعراب محلی است. ۱.مبنیات ۲.جملات که محل از اعراب دارن(در جای خودشان بحث این جملات می آید) ۳.جملاتی که تاویل به مصدر رفته اند عجبتُ مِن اَنْ یضربَک زیدا(یضربَ محلا مجرور است به مِن ) ۴.اسم های مجرور به حرف جر زائد. صفحه ۷۲تا آخر صفحه ۷۳ @talcheslkotob