بِسمِ اللهِ الرَحمنِ الرَحِیمِ. النحو الوافی. نکته بسیار مهم. گاه آخر کلمه علامتی میگیرد که نمیشود آن را اعراب یا بناء،گویم. مثل ضمه الناسُ در آیه شریفه،یا ایُها الناسُ. کلمه ی ایُ منادای مبنی بر ضمه است که محل آن منصوب است، وهاء بعد از ایُ ، حرف تنبیه است و محلی از اعراب ندارد. کلمه الناسُ،عطف بیان از ایُ است وضمه ی آن،به خاطر همسایگی با ایُها داده شده است،و این علامت نه علامت بناء است نه اعراب. توجه اشهر،در خصوص الناسُ این است که گفته شود اسمی است که محلی از اعراب ندارد،گرچه گفته شد نقش او عطف بیان است. (توضیح بیشتر ان شا الله در جایگاه خودش) سه خط آخر صفحه ی ۷۳. @talcheslkotob