بسم الله الرحمن الرحیم. النحو الوافی. اگر گفته شود،نون تاکید در مثل یَضْرِبُنَّ و یَضرِبِنَّ،متصل و مباشر است و درنتیجه فعل مضارع مبنی میشود، ما میگویم چنین نیست،چون در این دو فعل واو و یاء که ضمیر هستن به خاطر علت حذف شده اند، و قاعده داریم که میگوید،محذوف به خاطر علتی مثل ثابت است پس واو و یاء در نیت ثابت اند و فعل مبنی نمیشود. توجه،سابقا گفته شد که فعل ماضی اگر متصل شود به او ضمیر رفع متحرک مثل نَ،تَ،تُماو... مبنی بر سکون است،اما کثیری از نحویون میگویند که فعل ماضی در این حالت نیز مبنی بر فتحه مقدر است و علت حذف فتحه این است که اگر میگفتیم مثلا ضَرَبَتَ اولا کلمه ثقیل میشد به خاطر پیاپی آمدن چهار حرف متحرک ثانیا دو کلمه(فعل و ضمیر) شبیه یک کلمه میشد،پس به آخر فعل ماضی سکونِ عارضی دادیم... در صیغه سه فعل ماضی که سابقا گفتیم مبنی بر ضمه است،عده ای میگویند که فعل در اصل مبنی بر فتحه است و این ضمه عارض شده است به خاطر مناسبت با واو عباس حسن اعتقاد به رای سابق دارد (یعنی مبنی بر سکون درحالتی که به فعل ضمیر رفع متصل شده است و مبنی بر ضم در صیغه سوم ماضی) و رای دوم را نمیپذیرد. مبنی اسما دو قسم است ۱.اصلی،مثل ضمائر ۲.عارضی مثل اسم لا نفی جنس و منادیٰ توجه:اسم های مقصور و منقوص مثل فتیٰ،،هادِی،مبنی نیستند،چون مثنی و جمع میشوند در حالی که اسماء مبنی مباشرتا مثنی و جمع نمیشوند. این اسما مقصور و منقوص اعرابشان تقدیری است خلاصه آخر صفحه ۸۵ تا اول ۸۷ @talcheslkotob