🟡دوست عزیز و دانشمندم جناب حجت‌الاسلام استاد احمد اولیائی، مطلب بسیار ارزشمندی تحت عنوان «اشتباهی که باید جبران شود» منتشر کرده است که مطالعه و دقت در آن و مطالبه بیشتر آن از اولیای تبلیغ دینی می‌تواند فصل جدیدی از فعالیت‌های تبلیغی را شکل دهد: (متن ایشان را با برخی تغییرات تقدیم می‌کنم) 🔹ما یک خطای راهبردی در تبلیغ داشتیم؛ «تبلیغ خطابی» به جای «زیست مشترک». یعنی گزاره‌های دینی را دائماً و غالباً از شبکه‌های تلویزیون و منبر و ... مستقیماً و مکرراً بیان کردیم؛ اما بسیاری از ما «زیست مشترک» یعنی همزیستی اخلاقی بلند مدت در زندگی روزمره در کنار مردم را فراموش کرده یا اهمیت آن را نادیده گرفته‌ایم. شما الان تلویزیون را ببین ... سمت خدا، محفل، معلی، عمو‌روحانی، سخنرانی‌های صبحگاهی، شبکه قرآن در کنار اعزام مبلغ رادیو معارف تریبون‌های نماز جمعه و... (همه بیان دین به صورت لخت و مستقیم) همه اینها خوب، مفید و لازمند اما هرگز کافی نیستند، قدم زدن روزمره یک روحانی در محله و سلام کردن به کسبه و ...، اثر دیگری دارد. 🔸سفری که به روسیه داشتم، یک امام جماعت در بزرگترین مسجد سن پترزبورگ توجه ما را به خود جلب کرد. اصالتا تاجیکی بود. دو ساعت با او بودیم. یک گزاره دینی بیان نکرد! فقط ادب و متانت و تواضع و پذیرائی و ... نهایتاً او را به حرف آوردیم. گفت ایران با این شکل و شیوه تبلیغی به سمت سکولاریسم می‌رود! گفتیم: چرا؟ گفت: «شما گزاره‌های دینی را دائماً به مردم می‌گویید. در حالی که پیامبر فقط روز جمعه خطبه‌ای داشت؛ اما در طول هفته با مردم زندگی می‌کرد.» @Ahmadhoseinsharifi 🌹