کلام تا حدی دوپهلو بوده اما تاثیر اجتماعی را ما با ترجیح یک طرف کلام و اصرار بر آن داریم ایجاد میکنیم و الا اصل ضرورت توجه به شادی در ایام میلاد ائمه(ع) - که وزیر اشاره کرده بود - مورد تاکید رهبری نیز بوده است: ««الآن معمول شده که براى روزهاى عید جلساتى تشکیل مىدهند. بنده مخالف این کار نیستم؛ بد هم نیست که دست مىزنند؛ البته اگر از رادیو بشنویم و شعر را درست گوش نکنیم، خیال مىکنیم، دارند سینه مىزنند! هم لحن، سینه زنى است؛ هم آن دستى که مىزنند؛ مثل زدن روى سینه است. #این_چه_شادى‌ای_شد؟! اگر براى روزهاى شادى، آهنگهاى مناسب، نه آهنگهاى مبتذل، نه آهنگهاى طاغوتى، نه آهنگهاى حرام و شیوه هاى خوب انتخاب کنند، مؤثرتر و بهتر است. اینطور نباشد که چون به روضه خوانى #عادت کرده ایم، روز شادى هم که می‌خواهیم حرف بزنیم، لحنمان بشود لحن روضه خوانى. قدیمها مىگفتند فلانى هر چه مىخواند، مثنوى درمى آید؛ هر آهنگى را که شروع کند، مثنوى مى شود! اینطورى نباشد» (84/5/5).