✔️جایگاه امام زمان علیه السلام در زندگی ما ➖▪️➖🌟📜🌟➖▪️➖ 🌟از وقتی که مسجد النبی ساخته شد،پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در موقع ایراد خطبه بر تنه ی درخت خرمایی که در مسجد باقی مانده بود تکیه می دادند،منتها وقتی جمعیت زیاد شد،منبری از چوب با دو پله و یک عرشه ساخته شد.اولین جمعه ای که پیش آمد،رسول اکرم جمعیت را شکافتند و با پشت سر گذاشتن آن ستون نخل،به طرف منبر رهسپار شدند.همین که بر عرشه ی منبر قرار گرفتند،👈یک باره صدای ناله ی ستون خشکیده همانند زنِ فرزند مرده بلند شد.با ناله ی ستون؛صدای جمعیت نیز به گریه و ناله برخاست. ▪️رسول خدا از منبر به زیر آمدند؛ ستون را در بغل گرفتند و دست مبارک را بر آن کشیدند و فرمودند: "آرام باش".سپس به طرف منبر برگشته خطاب به مردم فرمودند: 👈ای مردم! این چوب خشک نسبت به رسول خدا اظهار علاقه و اشتیاق می کند و از دوری وی محزون می گردد؛ ولی برخی از مردمان باکشان نیست که به من نزدیک شوند یا از من دور گردند! اگر من او را در بغل نگرفته و بر آن دست نکشیده بودم، تا روز قیامت از ناله خاموش نمی شد.(۱) 🌟آری،درخت خشک لحظه ای از پیامبر دور شد و صدا به ناله بلند کرد؛ با این که آن حضرت را می دید.👈ما را چه شده است که امام زمان خویش را نمی بینیم و از او دوریم؛ امّا به زندگی عادی خویش سرگرم ایم؟ به یاد همه کس و همه چیز هستیم؛ جز امام زمانمان! 👈سیّد کریم پینه دوز از بخت یارانی بود که توفیق و سعادت دیدار ولیّ غایب خدا، امام زمان علیه السلام را در حجره ی محقّر خود داشت.نوشته اند که روزی امام ارواحناه فداء از آن مرد سعادتمند پرسیدند: @tanhatarinmonji ادامه... 👇