عزیزهمراهم سلام! «مُراقب باشیم» ابوموسی پشت میزِ «مذاکره» نشست. «جنتلمن‌های» مذاکرهِ حکمیَّت؛ با «عباهای» یَمَانی و «دَشدَاشِه»های عیانی، به «ریشه» انقلاب «پیامبر» خندیدند! چرا که «ولی» خدا تنها شد. «اشترِ» اسلام «ناب»را؛ بلافاصله ترور کردند. «مفاد» حکمیَّت در «اتحادیه» بنی‌اُمَیِّه کیلویی «دَرهَم» هم؛ خریدار نداشت. اصلاً قوم «تزویر»، مذاکره را اعتقاد ندارد؛ «مذاکره» بهانه است اصل اسلام «ناب» نشانه است. سخن از «سانتریفیوژ» نوک شمشیر ابن ابیطالب نبود. سخن، زدنِ «ولایت» بود که دُرست بعدِ «مُذاکره» حکمیَّت؛ سر «حُجَّت» خدا دو نیم گردید. تا صدای «عدالت» خاموش گردد و اموال مسلمین به یغما برود. حال تو دَم از صُلح امام «حسن» می‌زنی؟ ممنون نگاهتم ✍️علی تقوی دهکلانی @taqavi57