هدایت شده از عفاف گرایی
بسم الله الغیور قسمت(95) درسنامه عفاف، ص220 ♦️عفت گويايي(10) گفتگو با نامحرمان از ديدگاه روايات از آنجا كه انسان موجودي اجتماعي است نياز به گفتگو با ديگران دارد تا افكار و انديشه‌ها، احساسات و عواطف، و خواسته‌ها و نيازهايش را با ديگران در ميان ‌نهد. عقده‌هاي دلش را بگشايد. و از آلام و دردهايش بكاهد. ليكن براي رسيدن به اين هدف‌ها، حق ندارد از طريق سخن‌گفتن به حريم و قلمرو عفاف ديگران وارد شود و آنها را تحريك كند. چنان‌كه رسول‌خدا(ص) به هنگام بيعت با زنان، از آنان پيمان گرفت كه با نامحرمان سخن نگويند. أنَّهُ كانَ مِمّا يَأخُذُ عَلي النِّساءِ في البَيعَة: أن لا يَتَحدَّثنَ مَعَ الرجالِ إلّا ذا مَحْرَم. حضرت در حديثي ديگر، صحبت كردن زنان، با نامحرمان را ممنوع نمودند مگر آنكه ناچار باشند، كه در اين هنگام هم بيش از پنج كلمه سخن گفتن با نامحرم را روا ندانستند. وَ نَهي أنْ تَتَكَلَّمَ الْمَرأَةُ عِنْدَ غَيرِ زَوجِها وَ غَيرِ ذِي مَحْرمٍ مِنْها اَكْثَرَ مِنْ خَمس كَلَماتٍ مِمّا لا بُدَّ لَها مِنْه. البته منظور آن است كه به هنگام ضرورت، با چند كلمه مختصر مقصود خود را بيان كنند. و نيز فرمودند: اَرْبَعٌ يُمتنَ الْقَلْبَ ‌...‌كَثْرَةُ مُناقِشَةُ النِّساءِ، يعني مُحادَثَتُهُنَّ... . بسيار سخن‌گفتن با زنان، دل را مي‌ميراند. فایل p.d.f کتاب درسنامه عفاف در👇 @efaf_amin