اگر روزی شهدا، مانند اصحاب کهف از آرامگاه ابدی بیدارشوند و به شهرهایی برگردند که حدودا ۴۰سال پیش از آنجا به جبهه‌ها اعزام شدند و دیگر هیچوقت برنگشتند، با دیدن صحنه‌های زیر چه آرزویی می‌کنند؟
. چادرهایی که افتادند
. روسری‌هایی که عقب رفتند
. سرهایی که بی رو سری شدند
. بدن‌هایی که برهنه شدند
. مردانی که بی‌غیرت شدند.
. زن‌هایی که بی عفت شدند
. سینه چاکانی که بی‌تفاوت شدند
. بی‌تفاوت‌هایی که ساکت شدند
. شکم هایی که از حرام پُر شدند
. بی دردهایی که مرفه شدند
. مرفهینی که بی درد شدند
. کاخهایی که بر گُرده مستضعفین بنا شدند
. شکمهایی که از حرام پر شدند
. مسئولینی که دنیاپرست شدند
. آقازاده‌هایی که منحرف شدند
. منحرفینی که وطن فروش شدند
. یقه آخوندی های ظاهرالصلاحی که با دشمن هم سفره شدند
. دو آتیشه هایی که طرفدار آمریکا شدند
. غرب رفته هایی که طرفدار غرب شدند
. همراهانی که از قطار انقلاب پیاده شدند
. خط امامی هایی که از خط امام خارج شدند
. وصیت نامه‌هایی که فراموش شدند.
. ارزشهایی که عوض شدند
. عوضی هایی که ارزشمند شدند
. شعارهایی که کم رنگ شدند
. رزمندگانی که بعضی منزوی وبعضی ضدانقلاب شدند
. پیش کسوتان جهاد و شهادت که در کوچه پس کوچه های زندگی فراموش شدند
. انقلابیونی که مطرود شدند
و در یک کلام:
امام و ولی‌فقیه که در میان مسئولانی منفعت‌طلب تنها و مظلوم شده‌است
شما فکر می‌کنید شهدا با دیدن این صحنه‌ها چه می‌کنند؟
مانند اصحاب کهف آرزوی بازگشت به جایگاه ابدی می‌کنند؟
عجب روزگار غریبی شده است.
دین، احکام نورانی اسلام، ولایت‌فقیه، انقلاب و ملت در اوج مظلومیت است
از خواب گران بیدار شویم به ارزشهای شهدا پایبند باشیم چون تا قیامت راهی نیست.
خاطرات و یاد شهدا