حرف آخر رئیسی رئیسی شهید شد اما یک صندوق پر از درس برای ملت به یادگار گذاشت. او یادمان داد نباید خسته شویم. یادمان داد از خودمان بگذریم. یادمان داد اصلا نگذاریم کار به تعارض منافع بکشد که حالا بعد ما بمانیم و انتخاب یکی از آن منافع. یادمان داد چگونه سیاسی باشیم. یادمان داد تقوا مهم‌ترین عامل رشد است. یادمان داد مردم اصل هستند. یادمان داد دین فروشی و ولایت فروشی نکنیم. یادمان داد برای قدرت و ثروت یقه پاره نکنیم. یادمان داد صادق باشیم. یادمان داد خالص باشیم. اما از همه مهم‌تر اینکه یادمان داد «دعوا» نکنیم. حرف آخرش این بود که به خاطر «وفاق»، به‌خاطر «وحدت کلمه و یکپارچگی» از حق‌مان بگذریم. سکوت کنیم که حرم آسیب نبیند. چشم‌مان را ببندیم که مردم به نظام و مسئولینش بدبین نشوند. نشنویم تا نکند دشمن‌شاد شویم. این‌ها را فراموش نکنیم. سرد نشویم...