من مادر دو فرزند هستم و مهندس معمار علاوه بر اینکه فضای درجه دوم مساجد و حسینیه ها برای خانم هاست مساله دیگه اینه که وقتی ما مخاطب خانم رو تو طبقه بالا و یا در قسمتی از مجلس میشونیم که رو بروی اونها دیوار هست ، درک از فضا و امکان ارتباط گیری با معماری اون محیط براشون امکان پذیر نیست و در خیلی از موارد حتی امکان دیدن سخنران رو هم ندارن و تواین شرایط توقع اینکه سکوت مجلس رو رعایت کنن توقع بیجاییه چون عملا حواس مخاطب با مجلس درگیر نیست و معمولا فقط از طریق شنوایی دارن از محیط استفاده می کنند پیشنهادی که هست و برخی از اساتید هم اخیرا در مجالسشون ازش استفاده می کنند این هست که حتی الامکان در هنگام سخنرانی پرده بین خانم ها کنار زده بشه و یا اصولا در ارتفاع پایینی نصب بشه که فقط نقش جدا کننده داشته باشه شبیه حسینیه امام خمینی