از آقای میررضایی: پیامبران بزرگ ترین مربیان بعد از رب العالمین هستند. پس باید تمام شئوناتشان(قول، فعل، تقریر و...) مملو از حکمت و درس های تربیتی باشد. این آیات ناظر به بخشی از ویژگی های آن بزرگواران می باشند، بنده چند کلمه را توضیح می دهم : 1_ رسول: این واژه بدین معناست که مربی و هادی الی الله حتما باید اتصالی عمیق با خداوند داشته باشد. 2_ امین:هدایت خلق یک بار و امانت سنگینی است که رسل کرام و اولیاء آنها در طول تاریخ به دوش کشیده اند. این امانت سنگین نیاز به امانت دار قابل اعتمادی دارد. 3_در کنار آمدن دو واژه ی (فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ): مربی باید اراده ی خود را فانی در اراده ی رب العالمین بداند، لذاست که پیامبران کرام قبل از اینکه اطاعات از خودشان را بیان کنند مردم را به تقوای الهی تشویق می‌کنند. 4_(وَمَاۤ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ) : انبیا و اولیاء الهی به خاطر خدمت عظیمی که به بشر کرده اند هیچگاه از مردم طلب مزد نکرده و نمی کنند زیرا ارزش و مزد آنها بالاتر از آن چیزی است که بشر به آن دسترسی دارد.