طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن
0⃣1⃣ #جلسه_۱۰ 🖼️ عکس‌نوشت توجه کنید 👈 استدلالات قرآن این‌جوری‌ست. از یک کنار، از یک گوشۀ قضیه، مطلب
🔆 «اَمَّن یملِكُ السَّمعَ وَ الاَبصارَ» کیست آن‌کسی‌که مالک است شنوایی و بینایی‌ها را؟ 👂 سمع را با گوش اشتباه نکنید. اسم این جارحۀ مخصوص که ما در فارسی به آن می‌گوییم گوش، در عربی اُذُن است. سمع، حالت شنوایی‌ست، قدرت شنوایی‌ست؛ اگر هم بر این اطلاق شود، به آن اعتبار است. آن‌کسی‌که گوشش را مثلاً بریده‌اند، نمی‌گویند سمعش را بریده‌اند، می‌گویند اُذُنش را بریده‎اند. اسم این جارحۀ مخصوص سمع نیست؛ همچنانی‌که بَصَر. 👀 بَصَر به‌معنای این عضو معین و مخصوص که ما به آن می‌گوییم چشم نیست؛ به‌معنای دید است، بینایی‌ست، آن روح است و این عضو جسم. اگر چنانچه به این عضو هم بگویند بَصَر، به اعتبار همان دارا بودن چشم است. مثلاً به چشم کور نمی‌گویند بَصَر. 🔆 «اَمَّن یملِكُ السَّمعَ وَ الاَبصارَ» یا کیست که مالک و در قبضۀ ملکیتِ اقتدار اوست، قوۀ شنوایی و بینایی‌ها؟ آن کیست که به شما این درک و فهم و نیرو را داده؟ کیست که می‌تواند آن را از شما بگیرد؟ درحقیقت این آیه دارد اشاره می‌کند به داشتن بصیرت، به داشتن نیروی فهم و خِرَد، که‌ ای انسان که بناست حالا فکر کنی و جواب این سؤال را به ما بدهی، تو دارای سمعی و دارای بصری. 🎤 مورخ: ششم مهرماه سال ۱۳۵۳