اعتماد به خدا، باوری تأثیرگذار در سببیت اسباب کسی که اعتماد به خدا دارد، رفتارهایش را در چارچوبی که او خواسته انجام می‌دهد، از این‌رو این باور، «تأثیری اخلاقی» دارد، هم‌چنین از نظر روحی‌روانی، احساس آرامش می‌کند، زیرا به قدرتی نامحدود، تکیه کرده، پس «تأثیری روانی» هم دارد، هم‌چنین وقتی کارش را در چارچوب‌های الهی انجام داد، و دلش با اعتماد به خدا آرام گرفت، خدای حکیم وعده‌هایش را در حق او عملی کرده و او را به نتیجه می‌رساند، از این‌رو، «تأثیری هستی‌شناختی» هم دارد. این تأثیر اخلاقی، روانی و هستی‌شناختی،موجب می‌شود تا اعتماد به خدا، بزرگ‌ترین سرمایه برای رسیدن به هر امر گران‌بها و محکم‌ترین نردبان، برای رسیدن به اهداف عالی و کارهای بزرگ باشد. امام جواد علیه‌السلام می‌فرماید: الثِّقَةُ بِاللَّهِ تَعَالَى ثَمَنٌ لِكُلِّ غَالٍ وَ سُلَّمٌ إِلَى كُلِّ عَال؛ اعتماد به خدا سرمایه‌ی هر امر گران‌بها و نردبانی به سوی هر امر بزرگی است.‏ https://eitaa.com/farbehi