در تشبيه همسر به لباس، نكات و لطايف بسيارى نهفته است: لباس بايد در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد، همسر نيز بايد كفو انسان و متناسب با فكر و فرهنگ و شخصيّت انسان باشد. لباس مايه‌ى زينت و آرامش است، همسر و فرزند نيز مايه‌ى زينت و آرامش خانواده‌اند. لباس عيوب انسان را مى‌پوشاند، هريک از زن و مرد نيز بايد عيوب و نارسايى‌هاى يكديگر را بپوشانند. لباس انسان را از سرما و گرما حفظ مى‌كند، وجود همسر نيز كانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى‌رهاند. دورى از لباس، مايه‌ى رسوايى است، دورى از ازدواج و همسر نيز گاهى سبب انحراف و رسوايى انسان مى‌گردد. در هواى سرد لباس ضخيم و در هواى گرم لباس نازک استفاده مى‌شود، هر يک از دو همسر نيز بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با نياز روحى طرف مقابل تنظيم كند؛ اگر مرد عصبانى است، زن با لطافت با او برخورد كند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا كند. انسان بايد لباس خود را از آلودگى حفظ كند، هر يک از دو همسر نيز بايد ديگرى را از آلوده شدن به گناه حفظ نمايد.