🏴 نحوه استقرار کاروان در کربلا(روز دوم محرم)
بخش پایانی
▪️ ویژگیهای جغرافیایی کربلا:
خاک نسبتاً نرم، پستی و بلندیها و گودالهای متعدّد، خارزار، دارای تپّه ماهورها و ارتفاعات اندک، نزدیک به رودخانهی فرات و نخلستانهای تُنُک.
▪️ موقعیت جغرافیایی کربلا:
در غرب رودخانهی فرات، مجاور قبرستان کهنهی مسیحیها(نواویس)، شمال شرقی ایران، جنوب غربی حجاز، مجاور صحرا، حدود ۶۰ مایلی جنوب بغداد، دجله در سمت چپ و فرات در سمت راست.
▪️ موقعیت اقتصادی:
فاقد ارزش ممتاز اقتصادی.
▪️ موقعیت اجتماعی و سیاسی:
زمینی ناشناخته و فاقد جمعیّت که در چند کیلومتری آن بنیاسد زندگی میکردند.
▪️ موقعیت تاریخی:
نزدیک به سرزمین مشهور نینوا (پنج فرسنگی کربلا)، قتلگاه پیامبرزادگان، سرزمین نینوا در شرق کربلاست.
نینوا امروزه منطقهی مشهور به طویریج است.
▪️ وضعیّت آب و هوا:
داغ، خشک، کم باران، آفتابی و صاف.
▪️ نامهای دیگر کربلا:
نینوا، عمورا، عقر، نواویس، غاضریّه، ذوحسم، ماریه، طف، شاطئ الفرات حائر(حیر)
▪️ فاصله با آب:
حدود ۵۰۰-۶۰۰ متر نزدیک یکی از شعبههای فرات به نام علقمه، زمین کربات، معمولاً با حفر زمین و کندن چاه به راحتی به آب میرسید.
▪️ پوشش گیاهی:
نخلستان، گیاهان خودرو مانند حنظل، خارزار و علفهای هرز.
▪️ تعداد یاران در میانهی روز:
آمار گوناگون نوشتهاند؛
۵۰ مرد(همراهان)، ۲۰ مرد مسلّح و ۱۹ نفر اهل بیت.
۴۵ سواره، ۱۰۰ نفر پیاده.
▪️ گفت و گوی آغازین امام با یاران:
اشاره به سرزمین کربلا، اشاره به شهادت، طرح فاجعهی قتل پیامبرزادگان در کربلا و دستور برپایی خیمهها( امام به ابوالفضلالعباس دستور برپایی خیمهها را داد).
▪️ اقدام شگفت:
امام در هنگام ورود به کربلا، زمین و نواحی نینوا و غاضریّه را به شصت هزار درهم خریداری کرد و مجدّداً به آنان (فروشندگان بنیاسد) صدقه داد به شرط آن که زائران را به مزار اباعبدالله راهنمایی کنند و از آن ها سه روز پذیرایی کنند.
امام صادق(ع) چهار مایل در چهار مایل را خاک کربلا میداند و آن را بر فرزندان و دوستانش حلال و بر دشمنان حرام میخواند.
▪️ وضعیت نظامی، تدارکاتی و روحی یاران امام:
امکانات نظامی حدود ۴۵ اسب، تعدادی شتر.
سلاحها شامل تیر، شمشیر، نیزه، سپر، کمان، خنجر، زره، کلاه خود و دیگر سلاحهای متداول و از نظر روحی مؤمن، مجاهد، شجاع و استوار، بصیر در دین، قاری قرآن، ذاکر، محبّ اهل بیت و شیفتهی شهادت.
▪️ وضعیت دشمن:
با حدود هزار نفر نیروی مسلّح به فرماندهی حُربنیزیدریاحی و یک نفر مأمور ویژهی عبیداللهبنزیاد به نام مالکبننسربدّی که مراقبت و نظارت بر رفتار حُربنیزید را به عهده داشت.
این شخص در بدو ورود به کربلا از طرف کوفه آمده بود.