اميرالمومنين عليه السلام در حكمت ٣١١ فرمودند: يا بُنَي اني اخاف عليك الفقر فاستعذ بالله منه.... امام به فرزندش محمد بن حنيفه فرمود: فرزندم از فقر بر تو مي ترسم پس از آن به خدا پناه ببر چرا كه فقر هم دين انسان را ناقص مي كند و هم عقل را مشوش ميسازد و هم مردم را به او و او را به مردم بدبين ميكند. تدبر در روايت : ١-در اينجا يقينا فقر مادي مد نظر است چون فقر معنوي، فخر است . ٢-فقر سه اثر دارد: دين را كم ميكند عقل را ضايع ميكند موجب دشمني و هلاكت ميشود. ٣-گاهي فقر تنها احتياجات مادي نيست بلكه احتياج به محبت و لطف و.... مردم است . ٤- فقير بايد به اسم جامع خداي سبحان پناهنده شود (فاستعذ بالله) تا در امان بماند نه به اسم رزاقيت و بخشنده بودن ..... خداوند. ٥-وقتي حضرت ميفرمايند فقر در دين نقيصه ايجاد ميكند بدليل اينست : كسي كه كم دارد دروغ ميگويد، خدعه ميكند، رشوه مي گيرد، حسود ميشود.... ٦-فقير تفكر درستي هم ندارد چون عقل او حيران ميشود و نميتواند اموراتش را بدرستي تدبير كند. ٧- فقير با مردم درگير ميشود و به دشمني با مردم ترغيب ميشود بطور مثال فرد ثروتمند را كه مشاهده ميكند، ميگويد از كجا آورده ايي؟ حق مرا خوردي كه دارايي ات زياد شده ..... ٨-انسان فقير تحت ضرورت و اضطرار بعضي از محرمات را براي خود حلال ميشماردو تن به گناه ميدهد. ٩-فقر، سبب تزلزل اعتقادات هم ميشود و ميگويد اگر خدا رزاق است چرا مرا در فقر و تنگدستي قرار داده؟ پس نسبت به وعده هاي خدا بدبين ميشود و سوء ظن پيدا ميكند. ١٠-مردم از فقير فاصله مي گيرند و حتي او را مزاحم خود تصور مي كنند او هم از مردم فاصله مي گيرد چون فكر ميكند مردم اسباب فقر او را فراهم آورده اند يعني از دو سو خشم و ناخرسندي است . ١١-طبق روايات هم غنا و بي نيازي و آمادگي براي انجام كارهاي خير و پيشرفت اهداف الهي خوب است ولي اگر سبب طغيان و فساد و دنيا پرستي و بي خبري از خدا و غفلت از آخرت شود، بدترين وسيله است وفقر اگر به معناي ساده زيستن ، بي اعتنايي به دنيا و ترك وابستگي ها و قناعت به كفاف و عفاف باشد بهترين افتخار است اما اگر سبب وابستگي به اين و آن و آلودگي به انواع گناهان و سوء ظن به خدا و دور ماندن از اطاعت گردد مايه بدبختي و گرفتاري در دنيا و آخرت است . پيام امام استاد بروجردي كلاس شرح نهح البلاغه ↶【به ما بپیوندید 】↷ ........................................ #ترک_گناه ● @tarkgonah1