ابن شاذان در کتاب فضائل سخن گفتن جمجمه انوشیروان را که امیرالمومنین علیه السلام او را به سخن واداشت نقل کرده است که گفت: تو امیر و فرمانروای مومنان و سرور اوصیاء و پیشوای پرهیزکاران هستی. و کلامش را ادامه داد تا آنکه گفت : تاسف میخورم بر آن تخت‌ها و مقاماتی که به خاطر ایمان نیاوردن به تو از دست من رفت. از بهشت برین محروم شدم و بی نصیب ماندم ولی خداوند با آنکه کافر بودن مرا به خاطر عدالت و انصاف ای که در بین ملت داشتم از عذاب آتش رهایی بخشید. من در آتشم ولی آتش مرا عذاب نمی دهد و نمی سوزاند. چقدر جای تاسف و حسرت و ندامت است اگر ایمان آورده بودم با تو همنشین بودم. مردم از شنیدن آن کلمات گریه کردند و پریشان خاطر شدند و در حقیقت ذات امیرالمومنین علی علیه السلام اختلاف کردند. عده‌ای که اهل اخلاص بودند گفتند:او بنده خدا و ولی او و جانشین رسول خداست . عده‌ای دیگر گفتند: او پیغمبر است و گروهی مثل عبدالله بن سبأ و پیروانش گفتند: علی خداست . امیرالمومنین علیه السلام آنها را حاضر کرد و فرمود: ای قوم ؛شیطان بر شما غلبه کرده است از این گفتار ناروا که کفر است دست بردارید من بنده خداوندم . 👇👇👇 @Tarkgonahan