امام صادق علیه السلام: و همانا زائر او هنگامی که از سفر باز می‏‌گردد، قدمی بر نمی‏‌دارد مگر آنکه برایش، (اهل بیت علیهم السلام) دعا می‏‌کنند. خورشید که بر او می‌تابد، گناهانش را می‏‌زداید همانطور که آتش هیزم را می‏‌سوزاند. در حالی باز می‏‌گردد که هیچ گناهی بر او نیست و درجاتی رفیع از آن او شده‏ است که حتی کسی که در راه خدا در خون خود غوطه‏‌ور شده‏ است بدان نمی‌رسد. فرشته‌ای برای او موکل می‏‌شود که برایش استغفار می‌کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد یا اینکه سه سال بگذرد یا از دنیا برود. وَ إِنَّ زَائِرَه لَیخرُج مِن رحلِهِ فما یقَع قدمُه على شَیْ‏ءٍ إِلَّا دعا له فإِذا وقَعت الشَّمْس علَیهِ أَکلتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِی الشَّمْس علَیه مِنْ ذنوبِه شیئاً فیَنصَرِف و ما علیْه ذنْب وَ قَد رُفِع لَه مِن الدّرجات ما لَا یناله الْمُتشحِّط فی دمه فی سبیلِ اللَّه وَ یوکَّلُ به ملکٌ یقومُ مقامهُ و یسْتغْفِر له حتَّى یَرْجِع إلى الزّیَارة أَوْ یَمْضِی ثَلَاثُ سِنِینَ أَوْ یَمُوت و ذَکَرَ الْحَدِیثَ بطُوله. 📗مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۴۳ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•