. ❌ پاسخ به یک شبههٔ پرتکرار ❌ 🧷 برخی از عزیزان که درگیر فعالیت‌های تشکیلاتی هستند، همواره سوال مهمی رو مطرح می‌کنند که در اینجا به پاسخ این سوال می‌پردازیم. ❓سوال اینه: «اگه بگیم سالک در ابتدای سیر تربیتی باید مدتی از فعالیت‌های اجتماعی فاصله بگیره، لازمه‌اش اینه که دیگه اکثر افراد صلاحیت ورود در فعالیت‌های تشکیلاتی رو نخواهند داشت، چون هنوز از ظرفیت روحی بالایی برخوردار نیستند که بخواهند بر اوضاع مسلط باشند؟ لذا طبق این سخن، دانشجویان جدیدالورود که تازه می‌خواهند فعالیت‌های اجتماعی خود را آغاز کنند، باید چندین سال صبر کنند تا از لحاظ معنوی رشد کنند و بعد از آن وارد تشکل‌ها شوند؟» 🖋 در پاسخ باید گفت: «اصولا فعالیت‌های اجتماعی و کارهای تشکیلاتی دو دسته هستند: 1️⃣ یکسری از فعالیت‌های اجتماعی به دلیل کلان بودن و پرحجم بودن، فرد را به شدت درگیر میکند و شاید نیرو در ابتدای کار نتواند در حین فعالیت‌های اجتماعی همراه با #توجه کار کند و نهایتاً خروجی این فعالیت‌ها، تقویت #منیّت او میشود نه انکسار باطنی وی. پذیرش چنین مسئولیت‌هایی قطعاً نیازمند ظرفیت روحی و معنوی بالایی است تا اوضاع بر او مسلط نشود. 2️⃣ یکسری از فعالیت‌های اجتماعی، خُرد و جزئی‌اند و آن‌قدر پرحجم نیستند که شخص از خودش هم غافل شود. اتفاقا در این موارد کارسپاری به افراد می‌تواند زمینه‌ساز رشد معنوی آنها باشد. مثل همین کارهای جزئی که در تشکل‌ها به برخی از اعضا سپرده میشود. 🔆 لذا منافات‌ داشتن یا نداشتن فعالیت‌های اجتماعی با سیر و سلوک در ابتدای کار، بستگی به نوع آن فعالیت دارد و ملاک و معیار این است که شخص میتواند مسلط بر اوضاع بشود یا نمیتواند؟!» 📲کانال تشکیلات توحیدی 🆔 @tashkilat_ir ▫️▫️▫️