مرحوم آیت‌الله سيد محمد حسين حسيني طهراني در روح مجرد نقل کرده‌اند: استاد مرتضی مطهری بعد از ملاقات‌هایی که با مرحوم سید هاشم حداد داشتند بسيار مشعوف بودند، و می‌فرمودند: يكبار كه خدمتشان بودم از من پرسيدند: نماز را چگونه‌ مي‌خوانى؟ عرض كردم: كاملًا توجّه به معانىِ كلمات و جملات آن دارم! فرمودند: پس كِى نماز ميخوانى؟! در نماز توجّه‌ات به خدا باشد و بس! توجّه به معانى مكن! پ.ن : تنها آن‌گاه که تسلیم می‌شویم و خود را از دست ذهن فعال‌مان رها می‌کنیم، امکان کنار رفتن حجابِ فهم و "دیده‌ور" شدن فراهم می‌شود. به ما از کودکی آموخته‌اند که چنگالهای تحلیل ذهن را در بدن چیزها فرو کنیم و آنرا از جایی که هستند به عرصه مفهوم پایین بکشیم، تا آنها را بفهمیم... این چه بسا تلاشی برای نفهمیدن باشد. استاد گفت: حتی آنگاه که دلهره‌ی درک معنای الله الصمد را داری، ذهن را به اشتقاق لغوی صمد یا ترجمه و تفسیر آن مشغول نکن. ذهن را خاموش کن و لفظ را تکرار کن؛ پیش لفظ باش، نه جای دیگر، نه پیش خودت، نه پیش ذهنت؛ در محضر باش؛ در موقعیت حضور نه ادراک ذهنی. ✍️دکتر وحید یامین پور