حق را می توان دید
می توان شنید
آن را می توان چشید
حق را می توان کشید
می توان در همه حال لمس کرد
می توان حق را روی قالی پاخورده بافته شده ، درک کرد
اما روی صندلی سبز مستاجری
در حال و هوای نمایندگی
در تنگنای اسم و رسم و قدرت
در منجلاب ظاهرآرایی
در حرص و ولع فرصت طلبی
در منافذ دکمه های سرگردانی
به هیچ عنوان
حق را نمی توان خورد
حق خوردنی نیست
حتی برای شما
آدم پر مدعای مردنی
شعر : مهدی طهماسبی
@tasvireshafagh