سال ۱۴۰۱؛ فراز یا فرود؟ سال ۱۴۰۱ برای انقلاب اسلامی و جامعه ایرانی سال پر فراز و نشیبی بود. آن وقایع و جبهه آرایی منظم، دقیق و مهندسی شده که خطای محاسباتی را از بستر فریب رسانه به جامعه القا کرد بسیار پر فشار و کم سابقه بود. فشاری که برای نسل جدید بی سابقه بحساب می آمد. اما انقلاب اسلامی در تاریخ حیات خود به ویژه در وقایع تابستان داغ دهه شصت فراز و فرود شدیدتری را تجربه کرده است در حالیکه آن ایام قدرت و تسلط امروز را نداشت. پرسش مهمتر این است: امروز چه باید کرد و اولویت ها چیست؟ ۱. اولویت و فوریت با حل بحران اقتصادی است که عمده وظیفه بر عهده دولتمردان است. ۲. باید تلاش شود تا اعتماد عمومی تقویت و از عوامل کاهنده اعتماد مردم پرهیز شود. در اینجا نیز عملکرد و صداقت مسئولان ملاک است. ۳. جامعه و فعالان اثرگذار در جامعه که صاحب تربیون و رسانه می باشند می بایست از قرارگرفتن در هر نوع "دوگانگی" و تقابل دوری کنند. تقویت تقابل و شکاف‌ها بازی کردن در زمین دشمن است‌. سال ۱۴۰۱ یک "فرود" بزرگ داشت. وزن، اعتبار، جایگاه و دست خالی مخالفان جمهوری اسلامی را بیش از قبل برملا ساخت. برای دهه ها این مخالفین خارج نشین به خود ژست آزادی خواهی، استقلال طلبی و انساندوستی گرفته بودند اما عجله شان در رسیدن به قدرت ماهیت رفتاری‌شان را آشکار ساخت‌. خشونت بی پروا، توجیه کشتار هموطنان، عادی سازی تجزیه و نشست با تجزیه طلبان بدنام، پناه بردن به پارلمان‌ها و روسای جمهور کشورهای مختلف و تولید هزاران دروغ اثر گذار بخشی از دستِ خالی مخالفان خارج نشین جمهوری اسلامی بود. آنها با تمام توان و یا شاید بهتر است بگویم با حد نهایی توان به میدان آمدند. برای سلبریتی ها برنامه داشتند، روزهای نخست مهر و آبان حتی برای مدارس طراحی کرده بودند. آنها حتی به درگیری و شلوغ سازی فضای زندان ها فکر کرده بودند. زندان لاکان و زندان اوین با این مقدمه به آشوب کشیده شد که زندانیان فکر کنند نظام سقوط کرده است و حال باید خود را نجات دهند! به همین جهت تاکید میکنم این جبهه آرایی برای مخالفان خارج نشین بی سابقه بود. اگر این تیر آخرشان با آن حجم تلاش و سازماندهی به ثمر نرسد دیگر برای آینده به کمای سیاسی خواهند رفت. از اینرو در سال ۱۴۰۲ اولویت شان ایجاد بی نظمی، ناآرامی روانی، حوادث امنیتی و اختلال در خدمت رسانی عادی به مردم خواهد بود. تا این سیاست فرسایشی مردم را کلافه سازد. پادزهر و راه حل اقدام و عمل مسئولان به وعده هاست. ایجاد فضای اعتماد بین مردم و تبیین بی امان برای شبهات رنگ و لعاب دار است.