#مصائب_حضرت_فاطمه سلام الله علیها
🔹مرحوم مجلسی می نویسد :
《لَمَّا أَخْبَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) اِبْنَتَهُ فَاطِمَةَ(س) بِقَتْلِ وَلَدِهَا اَلْحُسَيْنِ(ع) وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ اَلْمِحَنِ》
هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه واله) خبر شهادت #حضرت_حسین (سلام الله علیه) را به دختر گرامیش حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) داد، و محنت های پیش روی را برای او شرح نمود.
《بَکَتْ فَاطِمَةُ(سلام‌الله‌علیها) بُکَاءً شَدِیداً》
آن حضرت(سلام‌الله‌علیها) به شدت گریست.
و عرضه داشت :
《یَا أَبَهْ! مَتَى یَکُونُ ذَلِکَ؟》
پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ می‌‌دهد؟
حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) فرمود :
《فِی زَمَانٍ خَالٍ مِنِّی وَ مِنْکِ وَ مِنْ عَلِیٍّ(سلام الله علیه)》
زمانى که من و تو و على(سلام الله علیه) در دنیا نباشیم.
《فَاشتَدَّ بُکاؤُهَا》
سپس گریه های حضرت(سلام‌الله‌علیها) شدت یافت.(۲)
تا جایی فاطمه(سلام‌الله‌علیها) عرضه داشت :
《یَا أَبَهْ! يَا لَيْتَنِي لَمْ أَلِدْهُ!》
پدر جان! ای كاش می شد حسین(سلام الله علیه) را به دنيا نياورم.(۳)
۲)📚بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۹۳
۳)📚کمال الدین شیخ صدوق، ج۱، ص۲۸۳
@hazrat_e_fatemeh