روز قیامت که می شود یک کسی هست که خیلی پرونده اش تاریک است. با حالت اضطرار فریاد می زند کسی نیست که به داد من برسد؟ می بیند امیرالمومنین علیه السلام آنجاست. می فرماید چه خبر است؟ این شخص محبت اهل البیت(علیهم السلام) را از دست نداده است. خداوند می فرماید یا علی حق خودم را بخشیدم. ولی من پروردگار عادلم. از سویی پروردگار رئوف هم هستم. ولی حق الناس محفوظ است. به حضرت امیر(علیه السلام) گفته می شود قسمتی از ثوابها قسمتی از یک نفس از نفسهای آن شبی که امیر المومنین به جای پیغمبر خوابیدند، در معرض گذاشته می شود و طلبکاران قبول می کنند و آن شخص آزاد می شود. نقل روایت از آیت الله سیدان