طب اسلامی_ایرانی مائده (طب الحسین ع)
🎦#مقام_معظم_رهبری: «بعضی‌ها نظرات کارشناسی میدن، با نظر رهبری مخالفه، میگن آقا این ضد ولایته...❗️هیچ
بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم نسبت اوامر و توصیه های رهبری با مقام تکلیف و اندیشه 🙄اخیرا با توصیه حضرت آقا مبنی بر زدن ماسک و برخی دستورات پزشکی مانند فاصله گذاری اجتماعی استقرائا نتیجه گیری غلطی حتی از سوی برخی دوستان حوزوی در جریان است که بر اساس سخنان رهبری پس باید باب نقد و تحقیق و خلاقیت و احیانا سوت زنی (افشاگری مردمی) و ... را در باب کرونا و امثال آن بست و فقط به پروتکل ها و دستورات جهانی و ملی عمل کرد! این تفکر که بنحوی اهانت ناخواسته به رهبری و مقام فکر و تحقیق است در قالب چند سرفصل قابل تحقیق تقدیم می شود. طبعا بررسی ابعاد این موضوع مهم ، به صدها کتاب و مقاله و وقت موسع نیاز دارد و لذا نوشتار ذیل تنها به یکی دو اشکال و ابهام آنهم بصورت ناقص توجه خواهد کرد: 🤔 بحث از اوامر و مطالبات رهبری نظام ( مولوی و ارشادی) و نسبت آنها با نظرات کارشناسی ( دینی و سکولار) و پرسش از اینکه تکلیف امت اسلامی ، پس از صدور این اوامر یا مطالبات چیست؛ دهها سال است در محافل نخبگانی وعمومی مطرح بوده و هست. ⭕️گاهی رهبری در موضع توصیه و ارشاد اند و بعضا با صراحت اعلام می کنند که من کارشناس این عرصه نیستم . در این حال با مشورت ، در نهایت نظر یکی از دو (یا چند طرف) غالبا متضاد کارشناسی را به هر دلیلی در هر زمانی که صحیح تشخیص دهند اعلام می کنند. ⭕️و گاهی ایشان با امر مولوی و حکم حکومتی – کتبا یا شفاها- فرمانی می دهند که قطعا اطاعتش حتی بر مراجع تقلید و مقلدان ایشان بلکه افراد غیر دینی که مقلد هیچ مرجعی نیستند از باب ضرورت نظم اجتماعی و وحدت فرماندهی که خود مقوله ای مهم و قابل تحقیق است واجب و تخلف از آن نیز حرام و خلاف قانون خواهد بود. ‌‌‌‏✳️در مورد اول حتما ابراز نظر کارشناسی نه تنها ممنوع نیست بلکه ضروری است مادامی که به هرج و مرج نیانجامد. ودر مورد دومی نیز رساندن نظرات کارشناسی مخالف به ایشان از راههای ممکن حتما مورد استقبال ایشان خواهد بود. 🌸 حضرت آقا همواره بر مخالفت با رویه مطلق گرایی ، ممنوعیت تفکر و تبعیت محض ، تأکید کرده‌اند. ایشان در پاسخ به سؤال دانشجویی درباره اولویت داشتن نتیجه حاصله از پژوهش نسبت به نظر و موضع رهبری می‌فرمایند: «البته نتیجه حاصله از پژوهش ملاک است.» 🌸 هم چنین ایشان در پاسخ به نامه نخبگان در باب تولید علم و جایگاه جنبش نرم افزاری چنین می فرمایند: «...آنگاه که نخبگان ما نقطه تعادل میان « هرج و مرج » و « دیکتاتوری » را شناسائی و تثبیت کنند ، دوران جدید آغاز شده است . آری ، نباید از « آزادی » ترسید و از « مناظره » گریخت و « نقد و انتقاد» را به کالای قاچاق و یا امری تشریفاتی ، تبدیل کرد چنانچه نباید بجای مناظره ، به « جدال و مرا » ، گرفتار آمد و بجای آزادی ، به دام هتاکی و مسئولیت گریزی لغزید... بی شک آزادیخواهی و مطالبه فرصتی برای اندیشیدن و برای بیان اندیشه توام با رعایت « ادب استفاده از آزادی » ، یک مطالبه اسلامی است و « آزاد ی تفکر ، قلم و بیان» نه یک شعار تبلیغاتی بلکه از اهداف اصلی انقلاب اسلامی است .و من عمیقا متاسفم که برخی میان مرداب «سکوت و جمود » با گرداب « هرزه گوئی و کفرگوئی » طریق سومی نمی شناسند و گمان می کنند که برای پرهیز از هر یک از این دو ، باید به دام دیگری افتاد...برای بیدار کردن عقل جمعی ، چاره ای جز مشاوره و مناظره نیست و بدون فضای انتقادی سالم و بدون آزادی بیان و گفتگوی آزاد با « حمایت حکومت اسلامی » و « هدایت علما و صاحبنظران » ، تولید علم و اندیشه دینی و در نتیجه ، تمدن سازی و جامعه پردازی ، ناممکن یا بسیار مشکل خواهد بود. برای علاج بیماری ها و هتاکی ها و مهار هرج و مرج فرهنگی نیز بهترین راه ، همین است که آزادی بیان در چارچوب قانون و تولید نظریه در چارچوب اسلام ، حمایت و نهادینه شود.» ❌و اما در خصوص مصداق های عینی برخورد ایشان با این مقوله چند ضلعی تنها به دو مورد اکتفا می کنیم: ایشان اخیرا در خصوص کرونا با صراحت اعلام کردند من خود را کارشناس حوزه پزشکی نمی دانم. و قبلا در خصوص کنترل جمعیت در دهه شصت و هفتاد در ابتدا به یک طرف نظام کارشناسی وزارت بهداشت و متخصصان جمعیت و در دو دهه هشتاد و نود به نظر کارشناسی طرف مقابل اعتماد کردند و چندین سال است با قاطعیت از افزایش جمعیت تا مرز 150 بلکه 200 میلیون نفر جمعیت دفاع می کنند. ❤️فعالان ولایی طب سنتی و اسلامی ضمن احترام به وحدت فرماندهی مورد تاکید رهبری معظم در عین انتقاد جدی کارشناسانه نسبت به قرنطینه و به تعطیلی کشاندن غیر ضرور کشور بارها آمادگی خود را برای دو امر اعلام کرده اند: 1- 🤔 مناظره علمی جدی در محافل تخصصی برای ایجاد فضای انتقادی سالم با « حمایت حکومت اسلامی» و « هدایت علما و صاحبنظران حوزه و دانشگاه» و نکشاندن این مباحث به درون جامعه برای جلوگیری از ایجاد تشویش ذهنی و هرج و مرج اجتماعی.