فلینظر الانسان الی طعامه
مفاد این ایه انسان باید به غذای خودش نگاه کند و مراد اینست که نگاه کند و برسی کند آیا غذا ضرر دارد یا ضرر ندارد آیا نیاز بدن را تامین میکند یا نمیکند و چشم بسته غذا نخورد.
قبل از آن نگاه کند آیا غذائی که مصرف میکند حلال است یا حرام چون غذای حرام یقینا ضرر دارد و غذای حلال ضرر کمتری دارد.
در اینجا سوالی پیش می آید که آیا بهتر کدام است.
انسان یک نوع یا دو نوع غذا بخورد یا باید تمام انواع غذاها را بخورد خلاصه تنوع غذایی مطلوب است یا خیر.
آیا صلاح اینست که انسان نانی بخورد با یک نوع خورشت و تنوع نداشته باشد یا همه چیز میل کند.
جواب این که
تنوع مطلوب است زیرا بدن به انواع ویتامینها و املاح و عناصر نیاز دارد و امر سلامتی با تامین نیازهای بدن محقق میشود این دلیل عقلی است.
اما دلیل نقلی و روایات همان معنی را در بر دارد. پیامبر و ائمه به استفاده از تعداد زیادی غذاها امر فرموده اند.
میفرمایند بِه بخورید, کدو بخورید, کرفس بخورید, کاسنی بخورید, برگ چقندر بخورید, انار, انجیر, انگور, مویز خرما, عسل, سرکه, گوشت, تخم مرغ و.... بخورید.
در مرحله دیگر فوائد و خاصیت هر کدام را بیان میکنند که خواص هر کدام مختص خودش است ودر باقی غذاها نیست.
این مغز را تقویت میکند, این یکی نازائی را درمان میکند, آن یکی قلب را تقویت میکند و آن یکی بچه را زیبا میکند و....
تمام اینها دلیل محکم بر لزوم تنوع است و اراده پیامبر (ص) بر تنوع واستفاده از غذاهای گوناگون است.
البته گاهی و در بعض موارد استفاده از یک یا دو نوع غذا در بیشتر اوقات شاید بد نباشد.
منظور غذاهای خاص مانند نان و شیر یا نان و نمک که غذای حضرت امیر هستند یا من وسلوی غذای بنی اسرائیل..
البته اینها موارد خاص است و همیشه اینطور نیست بلکه در بیشتر اوقات حضرت امیر ع انواع غذاها را مصرف میکرد ولی گاهی اوقات همان نان و نمک یا نان و شیر یا در مورد ائمه، نان و سرکه و روغن زیتون و دیگر غذاها..
بنابر این تنوع و استفاده از انواع غذاهای سالم یعنی به شرط سالم و ارگانیک بودن ترجیح دارد.
برگرفته از دفتر آیت الله تبریزیان
✅
@tebolhosainas