🌷چرا از یاد خدا لذت نمی بریم؟ این حدیث قدسی، بسيار حديث ارزنده اي است که می فرماید: «اذا كان الغالب علي العبد الاشتغالُ بي جعلتُ بغيته و لذته في ذكري».۱ یعنی وقتی بنده ی من در غالب اوقاتش مشغول به من بود؛ لذت و خوشی او را در یاد خودم قرار می دهم. این که آیا غالب اوقات انسان مشغول به خداست یا نه؟ هم خود انسان تشخیص می دهد، هم ديگران تشخيص مي دهند. مثلاً اگر من شصت درصد توجه به پروردگار داشته باشم، به صورتی که هم خودم تشخيص بدهم و هم كساني كه با من محشور هستند، تشخيص بدهند و از احوالات من اين طور به دست بيايد، در چنین صورتی، پروردگار می فرماید: هم لذت ذکر مرا خواهد چشید و هم اداره ی زندگی چنین بنده ای و امرآخرت او را بر عهده خواهم گرفت. ولی اگر این طور نباشد و اشتغال به دنیا بر اشتغال به خدا غالب باشد؛ نام او در ديوان خاسرين نوشته مي شود. پس معلوم شد که آن كسي كه اشتغال به خدا در زندگی او غالب است، وقتی نماز مي خواند، ديگر دلش نمي خواهد نماز تمام بشود، از نماز خواندن لذت مي برد. ۱.کنزالعمال/1872 #آیت_الله_حق_شناس #مواعظ @ayatollah_haqshenas