8.34M حجم رسانه بالاست
از کلید مشاهده در ایتا استفاده کنید
. مى‏توانيم صداى حزن آلود على(ع) را از مدينه‏ى رسول بشنويم كه با چشم اشك و نواى غربت مى‏گويد: «اما حزنى فسرمد و اما ليلى فمسهد»؛" اندوه من همیشگی شد و شب من به بیداری می گذرد." راستى اين فاطمه (س) در كجا ايستاده كه على (ع) اين گونه از او مى‏گويد؟ اين چه انس عميقى است كه اين گونه حزن سرمد مى‏آورد؟ اين چه خورشيد در خاك نشسته‏اى است كه اين گونه شام ديجور به دنبال مى‏كشد؟ من از فرزندان فاطمه (س)، از آن كهكشان‏هاى حلم و حماسه و فرياد و از آن خانه‏ى مبارك، حرفى نمى‏زنم. من فقط از فاطمه (س) مى‏پرسم! راستى در او چه درخششى است كه تا امروز در چشم‏ها و دل‏هاى ما نشسته است و راه‏ها را نشانه مى‏زند؟ (ره) 🆔 @Tekyemedia تکیه حسینیه‌ای به وسعت ایران