💢منبع تدبر در کلام وحی چیست؟
✍️تدبر منبع لازم ندارد. اگر قرار بود هر چیزی در علوم دینی منبع لازم داشته باشد پس چرا ما به تعقل امر شده‌ایم؟ باید می‌گفتند: تعقل نکنید و نتیجۀ تعقل دیگران را بخوانید. منبع تدبر نص صریح آیات قرآن و احادیث است.
🍀حضرت علی علیه السَّلام می‌فرمایند: علم باید اکتسابی و غریزی باشد و اگر غریزی نباشد سودی برای صاحبش نمی‌بخشد.
💠برخی گمان می‌کنند علم غریزی یا همان علم الهی و معرفت یا حکمت، علمی جدید است که خداوند بر فردی هدیه می‌کند در حالی که هرگز چنین نیست. باید بدانیم در کلام وحی و احادیث تمام معارف هدایت به صورت پراکنده ذکر شده است و تدبر نوعی عنایت حق‌تعالی برای پیدا کردن ارتباط این آیات و احادیث برای دریافت یک معرفت جدید به حق‌تعالی است و شاید یک تدبر نو و جدید باشد ولی به معنای جدید بودن آن علم و تدبر نیست بلکه به معنای گشوده شدن برای بار اول آن تدبر است که این خودش نوعی اعجاز کلام وحی بر عمق و نامحدود بودن آن است.
📌مثالی می‌زنیم، به فرض کسی در بیابان کسی را کشته است. قطعا در صحنۀ قتل برخی آثار هستند که در مقابل چشم همۀ کارآگاهان قرار دارد و می‌توان قاتل را از آن یافت ولی این آثار برای همۀ کارآگاهان قابل معرفت و شناخت نیست و کارآگاهی که از آن آثار قاتل را پیدا می‌کند چیزی از آسمان نمی‌آورد بلکه ارتباط بین آن آثار و احتمالات بر او مشکوف می‌شود.
🔍پس تدبر عنایت حضرت حق‌تعالی برای کشف ارتباط بین آیات پراکنده در کلام وحی و همچنین احادیث پراکنده در کتب دینی برای شناخت و رسیدن به یک معرفت توحیدی است.
✅نکته پایانی آن‌که، آنچه مهم است حاصل تدبر نباید با آیات دیگر قرآن و احادیث معتبر در منافات باشد و نیز باید از تدبر حتما یک اصل توحیدی یا معرفتی یا اعتقادی نتیجه‌گیری گردد تا بر ایمان و اعتقاد مؤمنین بیفزاید و دلیلی برای رفع شبهات باشد.
🆔 @telaavat