..... جواب این است که بعدالمعصیه میتوانی که توبه کنی. کسی که توبه کرد از گناه مثل کسی است که نکرده؛ پس مایوس از در این خانه نباید شد؛ اگرچه هفتاد پیغمبر را سر بریده باشد، باز توبه اش ممکن است قبول باشد مولای او قادر است که خصمای او را راضی کند از معدن جود خودش جلت قدرته. دوم اینکه مَهما اَمکَن، پرهیز از مکروهات هم داشته باشد، به مستحبات بپردازد. حتی المقدور چیز مکروه به نظرش حقیر نیاید [و] بگوید: «کل مکروه جایز». بسا میشود یک ترک مکروهی پیش مولا از همه چیز مقرب تر واقع خواهد بود یا اتیان مستحب کوچکی . و این به تأمل در عرفیات ظاهر خواهد شد. سوم ترک مباحات است در غیر مقدار لزوم و ضرورت اگرچه شارع مقدس خیلی چیزها را مباح کرده برای اغنیا؛ اما چون در باطن میل ندارد بنده او مشغول به غیر او باشد از امورات دنیویه ، ولذا خوب است بنده هم نظرا به میل مولا این مزخرفات را تماماً يا بعضها ترک نماید؛ اگرچه حرام نباشد ارتکاب به آنها اقتداء بالنبيين عليهم السلام وتأسياً بالائمةِ الطَّيِّبين الظاهرينَ صَلواتُ الله عليهم أجمعين. چهارم ترک کند ماسوی الله را که در دل خود غیر او را راه ندهد. چطور گفت خواجه : نیست در لوح دلم جزالف قامت یار چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم کهکشان نیستی ص 164 @tezkar