📆 روز بزرگ‌داشت و سال‌روز وفات جناب سلمان فارسی سلام الله علیه ؛ ( ۸ المظفر ۳۶ ق) 🔺 می‌گویند: از حرکت کرد. دور دنیا به هر جایی شد، می‌گردید پی آن کسی که می‌خواست. می‌دانست که از طرف خدای متعال و پروردگار عالم، یک کسی هست که صدای خدا را در جهان بلند می‌کند و می‌دانست که این صدا، به او خواهد رسید، تا بالأخره به محضر شریف رسید و شد: «سلمان مِنّا اهلَ البیت»¹. چه مقامی است!. از یک کسی پا بشود، با آن وسائل آن روز پیاده‌روی، با عصای چوبی و، تو این سنگ و چوب و خار و این‌ها راه برود تا آن خواسته‌ی خودش را پیدا کند. افرادی که این‌جور هستند، این‌ها از طرف مقام اقدس کبرای الهی، با آن‌ها می‌شود و زیر بال‌شان گرفته می‌شود!. ۹۵/۵/۱۷ 🔺 ... در اخبار دارد که «سلمان مِنّا اهلَ البیت» خب این "منّا اهل البیت" که بیان شده، اگر کسی در مقام ترقیات نباشد که "منّا اهل البیت" نیست. هم در جوار بود، ولی "منّا" نبود. پس جناب سلمان که در مقام و و ادراک و می‌آید در ردیف آن‌ها قرار می‌گیرد، به خاطر این است که آن و تأدیبات و آن ها را می‌پذیرد؛ وقتی پذیرفت، خودش به می‌رسد. خودش که به بلوغ رسید، می‌فهمد که برای چه بوده و خودش که بوده است. خلاصه این‌که و (علیهم‌السلام) تحمیلی نیستند. مربیان طبیعی اند و تجارب‌شان، تجارب بسیار عمیق و مفید و نافع برای است. ۷۷/۲/۲۸ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ___ ۱) [ ج ۱۰ ص ۱۲۳]