🌷🌷مبحث ۱۴۴۵ اردیبشت ۱۴۰۳ شمسی اعتراف به جهل، هنر و جرات میخواهد!! 🦋 🌸🍃إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ. 🌺🍃آنگاه كه از زبان همديگر فرا میگرفتيدش و دهان به دهان چيزى را كه به آن علم نداشتيد، میگفتيد و آن را آسان [و ساده‏] می‏پنداشتيد، حال آنكه آن نزد خداوند سترگ است‏.(۱) 🌀چون همه چیز را همگان دانند، اگر بعضی از امور را ندانسته ایم، عیبی ندارد. بکوشیم تا دانا شویم. آنچه در این مورد، آفت بزرگ است، آن است که یک معلم یا مبلغ یا پژوهشگر، به خاطر غروری که دارد، حاضر نباشد به جهل خویش اعتراف کند و بگوید : "نمی دانم". در نتیجه با یافتن جواب های غیر عالمانه و نظر دادن های غیرکارشناسانه، هم مخاطب را به اشتباه افکند، هم مطالب نادرست را رواج دهد.(۲) ❤️حضرت علی علیه السلام می فرماید : 💚وَ لَایَسْتَحِیَنَّ أَحَدٌ مِنْکُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَایَعْلَمُ أَنْ یَقُولَ : لَاأَعْلَمُ. 💛هرگاه از کسی سؤالی شد در باره ی چیزی که نمی داند، از گفتن "نمی دانم" شرم و خجالت نکشد. و بگوید نمی دانم.!(۳) 🔑کلید گنجینه دانش ها، سؤال است. 🗣پرسیدن نیز، نشانه تواضع و دوری از تکبر و غرور است. 🤔نه انسان "دانای همه چیز" است، و نه بی نیاز از "پرسیدن"، پس باید آنچه را نمی دانیم بپرسیم و اگر از چیزی که نمی دانیم بپرسند، با شجاعت و فروتنی، بگوییم : "نمی دانم". 👤یکی از شاگردان مفسر بزرگوار، مرحوم علامه طباطبایی درباره استادش می گوید : ما از زبان ایشان، کلمه نمی دانم را زیاد می شنیدیم. که این از نشانه های ادب و تواضع علمی ایشان بشمار می رود. 🥀کلمه ای که گفتن آن برای برخی بسیار "سنگین" است و حاضرند در برابر سؤال دیگران هزاران راست و دروغ و آسمان و ریسمان ببافند، ولی یک کلمه ی "نمی دانم" نگویند، چرا که می ترسند به موقعیت آنان لطمه وارد شود، در حالی که به اشتباه انداختن مردم و جواب های حساب نشده و ناپخته، بدتر و زیان بارتر است. 😔آن که از گفتن نمی دانم شرم دارد، گرفتار نوعی احساس کاذب و فریب دهنده و غرور است، غروری که گاهی با مغز، انسان را برزمین می کوبد! ⛔️آیا دروغ بافتن و نظر دادن درباره چیزی که در حوزه دانش و تخصص انسان نیست شرم آورتر است، یا اعتراف به ندانستن؟! آن دروغ و فریب است، این صداقت و راستی. 📛امان از دست شیطان، که گاهی کار را بر خود انسان هم مشتبه می کند! 💥وقتی همه چیز را نمی دانیم، چرا تلاش کنیم که خویشتن را دانای همه اسرار و صاحب نظر و مطلع از هر چیز بشناسانیم؟(۴) ☄آیا این فریب خود و فریب مردم نیست؟! 🌴هرگز مباد که غرور، ما را از اعتراف به جهل باز دارد ؟! ⚘دل گر چه درین بادیه بسیار شتافت ⚘یک موی ندانست و بسی موی شکافت ⚘گرچه ز دلم هزار خورشید بتافت ⚘آخر به کمال ذره‌ای راه نیافت(۵) ⚘مياسای ز آموختن يک زمان ⚘ز دانش ميفکن دل اندر گمان ⚘چو گويی که وام خرد توختم  ⚘همه هر چه بايستم آموختم ⚘يکی نغز بازی کند روزگار ⚘که بنشاندت پيش آموزگار ⚘ندانی چو گويي که دانا شدم ⚘به هر آرزو بر توانا شدم ⚘چنان دان که نادان‌ترين کس تويی ⚘چو گفتار دانندگان نشنوی(۶) 📚فهرست منابع : (۱)سوره نور، آیه ۱۵، ترجمه خرمشاهی (۲)درس هایی از نهج البلاغه، اخلاق پژوهش، جواد محدثی، ج ۲۴، ص ۳۳ و ۳۴ (۳)غررالحکم و دُررالکلم، ج ۶، ص ۲۷۷ (۴)راه زندگی، ترجمه و شرح چهل حدیث ناب و زندگی ساز از سخنان امان علی (ع)، جواد محدثی، ص ۴۱ و ۴۰ (۵)گنجور، ابوسعید ابوالخیر، رباعیات، رباعی شماره ۱۶۶ (۶)فردوسی «شاهنامه»، ص ۷۰۷ و ۷۰۶ 🌷سیروس کامران ماوردیانی گیلانی🌷