📚 شهید آیت الله مرتضی مطهّری: «چرا در روایات ما آمده است که بسیارى از روزه‌داران هستند که حظّ و بهره‌ی آن‌ها از روزه جز گرسنگى چیزى نیست؟ بستن دهان از غذاى حلال براى این است که انسان در آن سى روز تمرین کند که زبان خود را از گفتار حرام ببندد؛ غیبت نکند؛ دروغ نگوید؛ فحش ندهد. تهمت‌زدن سرور همه‌ی اینهاست؛ چون تهمت‌زدن هم [رذیلت‏ِ] دروغ‌گفتن را دارد و هم [رذیلت‏ِ]غیبت‌کردن را؛ چون آدمى که غیبت می‌کند، راست مى‏‌گوید و بدگویى مى‏‌کند و آدمى که دروغ مى‏‌گوید ولى بدگویى کسى را نمى‏‌کند؛ یک دروغى مى‏‌بافد و مى‏‌گوید. امّا آدمى که تهمت مى‏‌زند، در آنِ واحد هم دروغ مى‏‌گوید و هم غیبت مى‏‌کند؛ یعنى دو گناه کبیره را با یکدیگر انجام مى‏‌دهد. {آیا صحیح است}‏ یک ماه رمضان بر ما بگذرد که در آن ماه ما یک سلسله تهمت‌ها به یکدیگر بسته باشیم؟»