إِلَهى لَا تُؤَدِّبْنِى بِعُقُوبَتِك! (دعای ابوحمزه ثمالی) مهربان من! نمی‌گویم مرا ادب نکن؛ نه! زیرا که بی‌ادب در بارگاه عشق تو جایی ندارد! مرا با عقوبتت ادب مکن که خارج از طاقت من است. با مهرت، لطفت و با نگاه‌ نوازش‌گرانه‌ات ادب کن! کجا من می‌توانم مثل ایوب، مثل یعقوب، مثل حسیـــن(سلام‌الله‌علیهم)باشم؟ همان‌ها که رنج بیماری، فراق و فنا را با عشق به‌جان می‌خریدند. نه! بسیار پایین‌تر و کمتر! نمی‌توانم! من طاقت آزار یک پشه را هم ندارم. بندهٔ ضعیف و ناتوانت هستم و تو مرا بهتر از خودم می‌شناسی. مرا با محبتت ادب کن؛ مهربان من!