آب در کنار سایر عناصر اربعه از گذشتگان دور در بین ایرانیان جایگاه ارزشمندی داشته است. آب در فرهنگ ایرانی نماد پاکی و پاکیزگی است. بعد از ورود اسلام به ایران و پذیرش آن در بین ایرانیان، به دلیل توجه دین مبین اسلام به بهداشت و پاکیزگی، این فرهنگ و نگاهِ ایرانی نه تنها منسوخ نشد بلکه جایگاه ویژه‌ای یافت. شاهد این موضوع نیز وجود حوض‌های بزرگ، حمام‌های کاملا بهداشتی، آب‌انبارها، پایاب‌ها و پاکنه در شهرها و حتی روستاهای مختلف ایران می‌باشد. اما نگاه ویژه فرهنگ ایرانی به آب در معماری سنتی ایران به شکل ویژه‌ای خود را به نمایش گذاشته است. در خانه‌های سنتی، مدارس دینی و حتی مساجد آب (این نماد پاکی و طهارت و شفافیت)، در مهم‌ترین و شاخص‌ترین قسمت یعنی قسمت محوری و مرکزی ساختمان قرار می‌گیرد. با قرارگرفتن آب در میانه حیاط تصویری از ساختمان اطراف در آن منعکس می‌گردد و زیبایی آن را دوچندان می‌کند، اما در همین حین و با وزش کوچکت‌ترین باد و نسیمی این تصویر شکسته می‌شود و به انسان گوشزد می‌کند که هیچ چیز در این دنیا پایدار و ماندنی نیست. عضویت در کانال: https://eitaa.com/joinchat/3390242820C7aa91b8d30 ارتباط، انتقاد، پیشنهاد: @TORAB91