🍃اندکی صبر... سحر نزدیک است. «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ وَ لَمّٰا يَأْتِكُمْ مَثَلُ اَلَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ اَلْبَأْسٰاءُ وَ اَلضَّرّٰاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتّٰى يَقُولَ اَلرَّسُولُ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتىٰ نَصْرُ اَللّٰهِ أَلاٰ إِنَّ نَصْرَ اَللّٰهِ قَرِيبٌ» ﴿سوره بقرة، 214﴾ آیا پنداشته‌اید در حالی که هنوز حادثه‌هایی مانند حوادث گذشتگان شما را نیامده، وارد بهشت می شوید؟! به آنان سختی‌ها و آسیب‌هایی رسید و چنان متزلزل و مضطرب شدند تا جایی که پیامبر و کسانی که با او ایمان آورده بودند [در مقام دعا و درخواست یاری] می‌گفتند: یاری خدا چه زمانی است؟ [به آنان گفتیم:] آگاه باشید! یقیناً یاری خدا نزدیک است. 🔹درباره ثبات و تسليم در برابر سختى‏‌ها و فتنه‏‌ها كه امت‌‏ها بدان مبتلا مي‌گردند... «أم حسبتم أن تدخلوا الجنة ...» در اين جمله آنچه را كه آيات سابق بر آن دلالت مى‏‌كرد تثبيت مى‏‌كند و آن اين بود كه دين يك نوع هدايت خدايى است، براى مردم هدايتى است به سوى سعادتشان در دنيا و آخرت و نعمتى است كه خداوند بشر را به آن اختصاص داده. پس بر انسان‌ها واجب است در برابر آن تسليم شوند، و با وجود آن ديگر گام‌هاى شيطان را پيروى نكنند، و در اين هدايت اختلاف نيندازند و دوا را به صورت دردى جديد در نياورند و بوسيله پيروى هوا و به طمع زخرف دنيا نعمت خداى سبحان را با كفر و عذاب معاوضه ننمايند كه اگر چنين كنند غضبى از ناحيه پروردگارشان به ايشان مى‏‌رسد، همانطورى كه به بنى اسرائيل رسيد، چون آنها هم نعمت پروردگار را بعد از آنكه در اختيارشان قرار گرفت تغيير دادند. آرى خدا با بنى اسرائيل عداوت خاصى نداشت، اين سنت دائمى خدا است كه فتنه‏‌ها پيش آورد و احدى از مردم به سعادت دين و قرب رب العالمين نمى‏‌رسد مگر با ثبات و تسليم...» ترجمه تفسير الميزان، ج‏2، ص: 236 #طوبای_عفاف