۹ انسان‌های قوی، خودشان را محدود کردن که قوی شدن و الا رها بودن یعنی عدم پذیریش محدودیت‌ها و با نبودن محدودیت‌ها، کسی قوی نمی‌شود. یه ورزشکار برای اینکه موفق باشد و مدال طلا بیارد، سال‌های سال خودش را به زحمت میاندازد و تا جایی که میشه خودش را محدود به آداب و رسومی می‌کند که او را آماده‌ی قهرمانی کند؛ مثلا چه غذاهایی بخورد و نخورد، چند ساعت و چه ساعتی بخوابد و کی بیدار شود، چند ساعت در طول روز باید اختصاص به ورزش دهد و هر تفریحی که دلش خواست، نمیتواند انجام ندهد، چون احتمالش هست با انجام فلان تفریح آسیب ببیند. این همه محدودیت را باید با اشتیاق بپذیرد و الا هیچ موفقیتی به ارمغان نخواد آورد. شاید شنیدید که وقتی بچه‌ای شلوغی می‌کند، بزرگترها میگن: بچه‌س، بذارید آزاد باشد، وقتی بزرگتر شد، اون وقت بهش تذکر بدید، الان اگه بهش تذکر بدید متوجه نمیشه. از ویژگی‌های بچّه، رها بودن اوست و چیزی که یه شخص را از حالت اخلاقات بچگی دور می‌کند، گذر عمر نیست، بلکه پذیرش محدودیت‌ها و رشد فکری است. شخصی که بزرگ شده، اگر کار غیر منطقی انجام دهد، بزرگترهاش (افرادی که عاقل و خیرخواه هستند و از روی حکمت سخن می‌گویند) بهش تذکر میدن: فلانی این کار را رو نکن، تو دیگه بچه نیستی که رها باشی و هر کاری دلت خواست انجام بدی‌. خودسازی یعنی مبارزه با نفس خودسازی یعنی پذیریش محدودیت‌ها خودسازی یعنی بُرون رفت از حالات کودکانه 🌷 @ttafakor