علامه مصباح یزدی در اختتامیه طرح ولایت 99: مجموعه معارف دینی برای سعادت ابدی انسان آمده است./ شکر نعمات الهی وسیله کمال خود انسان است. یکی از شیوه هایی که در قرآن کریم برای هدایت مردم و تعلیم و تربیت مردم به کار گرفته شده، این است که خدا نعمت هایی از خودش را یادآوری می کند. گاهی می فرماید: «افلا تشکرون» نمی خواهید شکر کنید؟ بعضی وقت ها از این شدیدتر «لإن شکرتم لازیدنکم و ان کفرتم انّ عذابی لشدید» در مقابل این نعمت ها یا شکرش را به جا می آورید و یا کفران می کند. شکر نعمت از بهترین راههای ترقی و رسیدن به خداست و انسان می تواند به وسیله آن به هدف نهایی خود دست یابد. خداوند نعمات مختلفی را به ما اعطا کرده است و باید شکرگزار این نعمت ها باشیم. شکر نعمت های خداوند به مراتب بر نعمت های دیگر ما می افزاید و اگر ناشکری کنیم، کفران نعمت خواهیم داشت. این شکرگزاری ها برای رشد و کمال خود انسان است. دو دسته نعمات الهی داریم. دسته نخست نعمت های ظاهری و محدود و دسته دوم نعمت هایی که به وسعت بی نهایت با ما هستند. همه نعمت های ظاهری مثل خوردن غذا و نفس کشیدن و ... که خداوند به ما داده است، در مقابل یک دسته دیگر از نعمت های الهی حکم «صفر» دارد در برابر «بی نهایت». این نعمت ها چه نعمت هایی هستند؟ وقتی خداوند در قرآن می فرماید بعضی در بهشت «خالدین فیها» معنای این کلام چیست؟ خالدین فیها چقدر ارزش دارد؟ دین آمده تا به ما بگوید چکار کنیم که سعادت ابدی داشته باشیم یعنی چطور به یک نعمت بی نهایت برسیم. انسان می بایست سعی کند که اولا گاهگاهی یادش بماند که ابدیتی در پیش دارد. دوم راهش را یاد بگیریم که چکار باید کرد تا سعادت نصیبم شود. سوم انگیزه ای در خودم تقویت کنم که مرا وادار به کار خیر کند.