😳 چرا بعضیامون تو زندگی اینقدر به عقل خودمون اعتماد داریم و خودمون رو عقل کل می دونیم؟؟؟ 😔 چرا وقتی یک کاری رو می خواهیم انجام بدیم اونقدر عجله می کنیم و هول هستیم و خودمون رو عقل کل می دونیم که با چند نفر افراد آگاه مشورت نمی کنیم و بعدش که کلی ضرر کردیم می شینیم غصه می خوریم؟؟؟ 🚫 می خوای ماشین و خونه بخری چند تا کارشناس با خودت ببر ببینن وضعیت این خونه و ماشین چه طوره ساختمون استحکام و شرایط دیگه اش خوبه یا نه یا ماشینش مشکلی داره یا نه! از چند تا همسایه بپرس شرایط این خونه چطوره؟ استعلام شهرداری بگیر مشکلی نداشته باشه! هنگام عقد قرارداد با یک دفتر وکالت هماهنگ کن یک کارشناس بیاد با هم همه چیز رو بررسی کنید سرت کلاه نره! نگو خودم همه چیز بلدم... نگو از دستم می ره باید زود اقدام کنم... یک هزینه کوچیکی هم برای کارشناس پرداخت می کنی ولی همه چیز رو درست پیش می بری... 🚫 یک معامله ی ساده هم داری یک آشنایی با خودت ببر کنارت باشه که هولت نکنند که کلک بخوری... یک چکی رو باید امضا کنی بگو فردا امضا می کنم برو خونه با چند نفر مشورت کن... 🚫 تو خونه تو روابط با همسر و فرزند مشکلی داری یا یک مشکلی تو محیط خونه داری یا اصلا اخلاق خودت نیاز به اصلاح داره پاشو برو پیش یک یا چند روانشناس که البته قبلش باید در مورد پیدا کردن روانشناس خوب هم تحقیق کنی و با چند نفر مشورت کنی که نری بد راهنمایی کنه یا حالت رو بدتر کنه... 🚫 یه چیزی هم هست که خیلی از ما فکر می کنیم اخلاقمون خیلی خوبه! از اطرافیان بخواهیم با شناختی که از ما دارند رفتار و اخلاق نامناسب ما رو به ما بگویند تا اصلاح کنیم چون از نظر هر کسی ممکنه خودش خوب باشه ولی  اون چیزی که دیگران می بینند چیز دیگری باشه!