در توصیف بروجردی همین کلمه «مسیح» درست است؛ بروجردی «مسیح‌گونه» بود، پیامبرگونه بود. او با کلامش، با استدلال‌های متین، صداقت، صمیمیت و مهربانی‌اش، آدم‌هایی را که می‌رفتند تا جهنمی شوند متوقف می‌کرد و جهت‌شان را به جانب بهشت تغییر می‌داد. شهید بروجردی کسانی را که حقایق واضح را نمی‌دیدند و کور شده بودند، بینا می‌کرد، ذهن‌های بیمار را شفا می‌بخشید و دلِ انسان‌هایی را که در اثر مقابله با اسلام و انقلاب اسلامی قلب‌شان مرده بود، به تپشی دوباره وامی‌داشت و زنده‌شان می‌کرد. نجات کردستان، در آن شرایط بسیار پیچیده به بعثتی الهی نیازمند بود و رسولِ این برانگیختگیِ رستاخیزمانند، محمد بروجردی بود وصيت نامه شهيد بروجردي در بخشي از وصيت نامه خويش آورده است: «بسمه تعالي. پس از حمد خدا و طلب استغفار از او ـ كه برگشت همه به سوي اوست ـ و درود بر محمد و آل محمد صلي الله عليه و آله و درود بر امام امت و همه شهيدان در طول تاريخ، از همه برادراني كه در طول عمرم با آن ها تماس داشته ام، طلب آمرزش مي كنم. هر كس اين وصيت نامه را مي خواند، برايم طلب آمرزش كند؛ زيرا كه من از اين دنيا با كوله باري خالي مي روم. والسلام محمد بروجردي @twiita