🌺 پنجاه خصلت از خصوصیات اخلاقی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه واله وسلم)
♦️بي‌شک تأسی به سيره و سنت آن حضرت براساس آيه‌‌کريمه «و لکم في رسول‌الله اسوه حسنه» و از جمله آنچه در اين مطلب به آن اشاره شده، راهگشای مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود.
۱-هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت
۲-در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمی کشيد.
۳-نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود.
۴-هرکه را می ديد مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.
۵-وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمی کشيد.
۶-با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است.
۷-هرگاه به کسی می نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.
۸-هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خيره نگاه نمی کرد.
۹-چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.
۱۰-سکوتي طولانی داشت و تا نياز نمی شد لب به سخن نمی گشود.
۱۱-هرگاه با کسي، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.
۱۲-چون با کسی سخن مي گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.
۱۳-با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست.
۱۴-در مجلسی نمي نشست و برنمی خاست مگر با ياد خدا.
۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزديک درب می نشست نه در صدر آن.
۱۶-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهی مي کرد.
۱۷-هرگز در حضور مردم تکيه نمی زد.
۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
۱۹-اگر در محضر او چيزی رخ می داد که ناپسند وی بود ناديده می گرفت.
۲۰-اگر از کسی خطای صادر می گشت آن را نقل نمی کرد.
۲۱-کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد.
۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمي کرد.
۲۳-هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد.
۲۴-پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
۲۵-چون سخن ناصواب از کسی می شنيد. نمی فرمودـ« چرا فلانی چنين گفت» بلکه می فرمود « بعضی مردم را چه می شود که چنين مي گويند؟»
۲۶-با فقرا زياد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد.
۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می پذيرفت.
۲۸-هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود.
۲۹-بيش از همه صله رحم به جا می آورد.
۳۰-به خويشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر ديگران برتری دهد.
۳۱-کار نيک را تحسين و تشويق می فرمود و کار بد را تقبيح می نمود و از آن نهی می کرد.
۳۲-آنچه موجب صلاح دين و دنیای مردم بود به آنان مي فرمود و مکرر مي‌گفت هرآنچه حاضران از من می شنوند به غايبان برسانند.
۳۳-هرکه عذر می آورد عذر او را قبول مي کرد.
۳۴-هرگز کسی را حقير نمی شمرد.
۳۵-هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب های بد نخواند.
۳۶-هرگز کسی از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد.
۳۷-هرگز عيب مردم را جستجو نمی کرد.
۳۸-از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی گرفت و با همه خوشخو بود.
۳۹-هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسيار مدح آنان نمی گفت.
۴۰-بر جسارت ديگران صبر مي فرمود و بدی را به نيکي جزا می داد.
۴۱-از بيماران عيادت مي کرد اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود.
۴۲-سراغ اصحاب خود را مي گرفت و همواره جویای حال آنان مي شد.
۴۳-اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد.
۴۴-با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد و بر آن تاکيد مي فرمود.
۴۵-در جمع يارانش دايره وار مي نشست و اگر غريبه ای بر آنان وارد مي شد نمی توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است.
۴۶-ميان يارانش انس و الفت برقرار می کرد.
۴۷-وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود.
۴۸-هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد به دست خودش مي داد و به کسی حواله نمي کرد.
۴۹-اگر در حال نماز بود و کسی پيش او مي آمد نمازش را کوتاه می کرد.
۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکی گريه مي کرد نمازش را کوتاه می کرد.
"بیناباجی"
@twiita