هم فصل آب در شیمی را تدریس کرده‌ایم هم پایان‌نامه زیبا‌کلام را دیده‌ام. ایران یک درصد جمعیت جهان را دارد، اما فقط یک دهم آب شیرین جهان را دارد. آب (شیرین) مایعی کمیاب، در عین فراوانی(آب شور) این یک توصیف دقیق و علمی است. بدون جهت گیری و تعصب است. اما نتیجه‌گیری و تبیین و چرایی و بیان علت و سپس راهکار و اینکه چه باید از این اطلاعات در اداره کشور متفاوت است. چه کسانی نتیجه می‌گیرند، باید دراز کشید و مُرد چون آب کم است.؟ کشاورزی، دامداری و صنایع تعطیل شود، چون آب فراوان مصرف می‌کند؟ یک کشور که خود ۱۰۰ محصول استراتژیک را تولید و صادر می‌کند، القا کند(تدریس در دانشگاه‌ها، و تبلیغ در رسانه‌ها) که تو باید فقط تک محصول و یک کالا دارای مزیت نسبی آن هم مثل نفت خام باشی؟ ما هم باسواد و تحصیل کرده‌ایم اگر بپذیرم.؟ و.... و.... یا نه. راهکارهای دیگر هم هست؟ آب را گل نکنیم؟ درست مصرف کنیم. اسراف نکنیم. تصفیه آب و فاضلاب و باز یافت و استفاده مجدد و چند باره. جدا کردن و استفاده آب شیرین برای شرب و آبهای فراوان دریا برای صنایع و خنک کردن آنها. و. و.