دشمن زخم خورده و کینه جو، دشمنی که شکست خورده و می‌داند اگر بخواهد پای این شکست بماند زوالش در پیش است و اگر بخواهد پاسخ هم بدهد دچار زوال سریع‌تری می‌شود، ناچار باید دست به کاری بزند، ناچار باید اقدامی کند و حرکتی از خود نشان دهد. ما مبنا را بر این می‌گذاریم که دشمن بخواهد اشتباهی کرده و بابت تنبیه که شده پاسخی دهد هرچند که غربی‌ها و بوق‌های رسانه‌ای‌شان اینگونه تبلیغ می‌کنند که این حمله محدود، کوچک و صرفاً....‌ بوده اما این بار قاعده بازی بسیار متفاوت است، بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی که در ذهن بیمار دشمن می‌گنجد. شاید مرحله اول عملیات وعده صادق به اندازه کافی نکات مهم، نانوشته و ندیده داشت که دشمن از آن درس بگیرد و به تجربیاتش برای مقابله با ایران یا درگیری با کشورمان بیفزاید، اما اگر چنین نشده باشد این بار ایران او را سر کلاس درسی خواهد نشاند که چیزهایی را یاد بگیرد که تا عمر دارد فراموش نکند. اگر در نوبت اول به گفته دشمن بیش از ۳۰۰ فروند پهپاد و موشک به سمت سرزمین‌های اشغالی شلیک شد، این بار این تعداد نیاز نیست و فقط کافیست تا آنها علاوه بر کمیت، کیفیت خارق‌العاده موشک‌های ما را هم ببینند. هرچند مسئولان دفاعی کشورمان می‌گویند که اگر دشمن دست به حماقت زد این بار ۱۰ برابر پاسخ خواهد گرفت اما به نظرم منظور از ۱۰ برابر، شلیک ۱۰ برابری موشک و پهپاد نیست بلکه اصابت ۱۰ برابری است! یعنی ما کمتر از یک سوم مرحله اول موشک و پهپاد شلیک کنیم اما ۱۰ برابر مرحله اول اصابت داشته باشیم. این درسی است که ما در مرحله دوم به دشمن خواهیم داد‌، این بار او حتی متوجه شلیک‌های ما هم...