. قفل یا کلید رونق اقتصاد؟ ۱- مشکل انباشته مسکن، فقط و فقط به سوء مدیریت حادّ دولتی بر می گردد. نه ربطی به تحریم دارد، نه به کرونا و نه هیچ بهانه دیگر. دولت هفت سال خانه نساخت و همزمان اجازه داد سوداگران، خانه بخرند و احتکار کنند. هم تقاضا، انباشته و هم عرضه دستکاری شد و قیمت را پنج برابر کرد. ۲- کشور، معطل تدبیر و همت دولت است و گرنه؛ -ایران، سومین کشور پر مهندس دنیاست؛ -همه مصالح ساخت مسکن در داخل تولید می شود؛ -نیاز عمومی و سرمایه سرگردان، به قدر کافی برای تولید وجود دارد؛ - رونق ساخت و ساز می تواند 250 صنعت را احیا کند و شغل میلیونها نفر و مسکن میلیونها خانوار را تامین نماید. ۳- نقش مهم دولت این وسط چیست؟ اولا با مالیات کمر شکن، راه سوداگری را که موجب احتکار 2/5 میلیون واحد مسکونی شده، ببندد. و ثانیا نقدینگی سرگردان (مخرب) را با مشوق هایی به سمت تولید مسکن هدایت کند. ۴- مسئولیت معطل مانده دولت این است که متقاضیان مسکن، تولید کنندگان و سرمایه گذاران را با یک انتفاع عادلانه به هم برساند و میان آنها تعادل ایجاد کند. دولت حتی می تواند سود سرمایه گذاران را در آینده تضمین کند؛ مشروط بر این که جذابیت های موازی سوداگری را هزینه دار کرده باشد. ۵- سامانه های شفافیت معاملات و مالیات، شرط هدایت و مدیریت موفق همه بازارها از جمله بازار مسکن است. دولت با این ریل گذاری می تواند سرمایه ها را در مسیر تولید، هدایت و مسیر انحرافی دلالی را سد کند. ۶- مسکن، پیشران بزرگ اقتصادی است و می تواند آبی بر آتش رکود تورمی موجود باشد. این، یک فرصت است نه تهدید. شاه کلید بسیاری از گشایش هاست، اگر تدبیر کنیم.