توصیه امام زمان عج به نماز جماعتِ اول وقت و نوافل من از اوّل بنایم این بود که نمازم در اوّل وقت و به جماعت باشد. اما در آن اوایل دوره جوانی که تازه به مسجد و مدرسه آمده بودم، یکبار که به حرم حضرت عبد العظيم مشرَّف شدم، دیدم همه ی جماعتها خوانده شده و تنها جماعتی که باقی مانده، نماز آشیخ محمد تقی بافقی است. ما که نشسته بودیم، ایشان برگشت و گفت: «شما برای چه نشسته اید؟» من گفتم: «آقا ما نشسته ایم که نماز را با شما بخوانیم.» ایشان گفت: «نماز من جریره است و نزدیک سه ربع طول میکشد!» من گفتم: «یک ساعت هم طول بکشد ما نشسته ایم!» در این بین جوانی بود، که ایشان از او پرسید: «تو اهل کجا هستی؟» جوان نگفت که اهل کجاست و گفت: «اهل همین دورو برها.» مرحوم بافقی: «گفت تو هم میخواهی با ما نماز بخوانی؟! ناهارت را خورده ای؟!» او گفت: «نه آقا! ما اوّل نماز می خوانیم بعد ناهار می خوریم.» آشیخ گفت: «خب برای چه آمده ای؟» جوان گفت: «ما برای نماز اول وقت آمدیم؛ این از خصوصیات امام زمان است.» آشیخ محمد تقی هم که از عاشقین امام زمان بود، گفت: «بارک الله ! بگو ببینم مولای من چه فرمود؟» جوان گفت: «آقا؛ من مجاز نیستم همه را عرض کنم.» شیخ گفت: «هر چه را که فرموده است مجازی، بگو!» جوان گفت: «مولای شما و من فرمودند: نمازت را باید در اول وقت بخوانی و جماعت را ترک نکنی!» آشیخ محمدتقی هم که عاشق امام زمان بود شروع کرد به گریه کردن. بعد دوباره پرسید: «مولای من دیگر چه فرمود؟» گفت دوّمی را هم میگویم، اما از گفتن بقیه معذورم. ایشان فرمودند: «نوافلی را که میخوانی درصدد نباش که زود تمام شود؛ بلکه آنها را خوب و با توجه بخوان! مثلاً این یازده رکعت نماز شب را سریع نخوان که زود تمام شود. در کیفیت نماز سعی کن نه در کمیت آن من هم دیدم که تمام نماز جماعت ها خوانده شده، لذا آمدم خدمت شما.» (بخشی از کتاب اخلاق و پند هایی از سیر و سلوک آیت الله حق شناس)